“O Ramazan ayı ki, insanları irşad için, hak ile batılı ayıracak olan, hidayet rehberi ve deliller halinde bulunan Kur’an onda indirildi. Onun için sizden her kim bu aya şahit olursa onda oruç tutsun.” (Bakara 185)

Ayet-i kerimede Ramazan Ayı, Kur’an’ın indirildiği zaman diye açıklanırken, vahyin, hakkı batıldan ayırıcı yönüne yani Furkan vasfına vurgu yapılıyor.

İslam’ın, ferd ve toplum planındaki ana hedefi, batıldan ayırdığı Hakkı hakim kılmaktır.

Küfrün hedefi ise tam tersidir: “Kâfir olanlar, bâtıla dayanarak hakkı ortadan kaldırma mücadelesi verirler.”(Kehf 56)

Geçmişe göre çok daha kompleks biçimde batıl düşüncelerin, cahili dünya görüşlerinin, kimi mantık örüntüleri ile maskelendiği günümüzde, Müslümanların,  Ramazan ayının feyziyle, doğruyu eğriden ayırma becerisinin Kur’an merkezli gelişmesi ve yenilenmesi şarttır.

İnsanların kümelendiği alanları -ki isterse bu mecralar sosyal medya platformları olsun- terk etmek bir irade zaferi sayılmayacağına göre, tüm sahalarda hak/hakikat olanı boş/batıl olan karşısında savunmak, ilan, ispat, ifşa ve ihya etmek her Kur’an hamilinin ahdi olmak zorundadır.

Hakkı tavsiye etmek de bu anlamdadır. Yani, ‘ey Ramazanı mübarek kılınan oruçlu Müslüman! bak şu modern putperestliği ıskalama, azgın paganistleri tanı, bunların yolu, fikri sapıktır, bunlara meyletmek azap, süslü sözlerine aldanmak pişmanlıktır..’

Kur’an okuduğu halde, sırf hissi yahut siyasi tarafgirlikle zındıkların karartısını artıranların bahaneleri, Furkan filtresinden geçemez.

Ramazan Ayında müyesser olan ve baba ile oğulu, kardeşle kardeşi iman makasıyla, kılıçların ucuyla birbirinden ayıran Bedir Zaferi’ne, ayet-i kerimede “Furkan Günü” denmesinin hikmetleri üzerinde çokça düşünmek gerekir.

Kur’an-ı Kerim’de Hanif (Muvahhid) sıfatıyla da zikrolunan putkıran peygamber Hz. İbrahim(as)’ın nasıl örnek gösterildiğini de hatırlayalım: “İbrahim'de ve onunla beraber bulunanlarda sizin için güzel bir misal vardır, onlar kavimlerine demişlerdi ki: ‘Biz sizden ve sizin Allah'tan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi tanımıyoruz. Siz bir tek Allah'a inanıncaya kadar sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve nefret belirmiştir.’" (Mümtehine 4)

İşlerine geldiğinde en âlâsını kendileri yaptıkları halde ‘kutuplaşma, kutuplaştırma’ diyerek sözlü illüzyon numarası yumurtlayan zındıklarla, şerlerinden sakınma istisnası dışında safları ayırmamak nifakın ta kendisidir.

Ramazan, ehl-i imanla yardımlaşma ve dayanışma ayı olduğu kadar, yine Kur’an’ın, necis kıldığı ehl-i ilhaddan, kefereden ve onlarla her türlü beraberlikten uzaklaşma, kopma ayıdır.

Her fırsatta, İslam'a ve Müslümanlara dil uzatan, alay eden gavurcukların alçak saldırıları karşısında sırf ‘aynı memlekette yaşıyoruz' diyerek susmak, ya da ‘Müslüman geçinen şunların da şöyle zulümleri var’ gibi yersiz bir kıyaslama yaparak tepkisiz kalmak, Kur’an okuyucularına yakışmaz.

Hiç sağa sola çekmeye gerek yok. Mesela bu mübarek ayda, şu Müslüman memlekette hiç bir özrü yokken, Allah’a düşmanlıklarını aleni biçimde oruç yiyerek gösterenlere, zerre kadar hüsn-ü zan besleyenler aldanmıştır.

Dinle imanla en ufak bir alakaları olmadığı halde şu İslam beldesinde kimi haksızlıklara dem vurup adalet güzellemesi yapanlara “acaba?” diyerek inananlar aldanmıştır.

Hâsılı, Kur’an-ı azimüşşan kıyamete kadar korunacaktır.

Ne mutlu, daima hakkı batıldan ayırmakta olan o kalenin ahalisine.