Hz. Peygamber(sav) şöyle buyuruyor: “Dünyada faydalanılan şeylerin en iyisi saliha bir eştir. Kendisine baktığında, seni sevindirir, gıyabında da mal ve namusunu korur.” (Müslim/Buhari)

Bir insanı tam anlamıyla tanıyabilmek için o kişinin aile hayatını bilmek gerekir. Aile hayatı onun ahlakının, davranışının ve karakterinin gerçek aynasıdır. İnsanların sosyal hayatta ya da ev hayatı dışındaki bütün hareketlerini yapmacık ve de çok farklı olarak göstermeleri mümkündür. Kısacası gerçek ahlaki yapısını ve davranışlarını dışarıdan saklayabilir. Fakat bunu aile içinde saklayamaz. Kişinin karakteri hakkında en sağlıklı malumat aile hayatının araştırılmasıyla elde edilir.

Hz. Peygamber Efendimiz(sav)’i de daha yakından tanımak için Onun aile içi hayatını bilmemiz gerekir. Göreceğiz ki, yeryüzünde gelmiş-geçmiş, gelecek bütün hanelerin, kurulacak bütün yuvaların, en sade, en mutlu, en samimi, en bahtiyar ve en feyizli olanı Onun ailesidir.

Belki bu ev maddi açıdan en fakir evlerden biriydi. Ama o evde şefkat, merhamet, anlayış, saygı ve sevgi hâkimdi. O hanımlarına karşı çok yumuşak ve müsamahakâr davranırdı. Allah Resulü (sav), hanımlarıyla oturur, sohbet eder, hatta bir arkadaş gibi onlarla bazı meselelerin müzakeresini bile yapardı. Onun hayatının her sahası açıkça ortadaydı. O, böylelikle toplum ve aile içinde hayatından bir şeyler kapıp, yaşamına uygulamak isteyenler için yegâne bir örnek, bir şahsiyet, bir eş, bir beşer ve bir peygamberdi.

Onun evlilik hayatından, eşleri ile olan diyaloglarından bazı örnekler vererek bu konuyu daha iyi kavrayabiliriz:

Hz. Peygamber Efendimiz(sav) ev halkına gayet iyi davranır, onlarla şakalaşırdı. Hz. Aişe Onunla yaptığı iki yarışı şöyle anlatır: “Bir yolculukta Hz. Peygamber(sav) ile yarıştım ve Onu geçtim. Birkaç yıl sonra şişmanladığımda yaptığım diğer bir yarışı ise Hz. Peygamber(sav) kazandı. Bana dedi ki; ‘Bu diğer yarışın yerineydi.” (Davud, Cihad: 61)

Ev içindeki davranışları da Onun ne kadar mütevazi olduğunu gösterir. Hz. Aişe (ra)’den ev içinde Hz. Peygamber(sav)’in davranışlarından sorulduğunda şu bilgiyi vermiştir: “Hz. Peygamber(sav) evine girdiği zaman herhangi bir fevkaladelik ve inziva göstermeden, insanlardan her hangi biri gibi tevazu ile davranırdı. Kendi elbisesinin söküğü ile meşgul olur, koyunları eli ile sağar, eşlerine ev işlerinde gerekli hallerde de yardımcı olurdu. Çarşıya, pazara gider, bizzat alış veriş yapar ve aldığı şeyleri kendisi taşırdı.” (Tirmizi/ Şemail)

Yine Hz. Peygamber Efendimiz(sav)’in hanımlarıyla bazı konularda istişare ettiğini biliyoruz. Örnek olarak; Hudeybiye’de Ashabının kendisine takındığı tavır konusunda Ümmü Seleme’yle istişare etmiş ve onun dediklerini yapmıştır. Böylece kadınların bileceği işlerde kadınlara da danışılabileceğini göstermiştir.

Hanımlarına karşı çok yumuşaktı hatta hanımlarının bazı incitici sözlerini hoş karşılardı. Kadınlarla iyi geçinmeyi tavsiye eder ve “İnsanlar değişik özelliklere sahiptirler. Erkek hanımının sadece beğenmediği yönünü göz önüne almamalıdır. Çünkü onun muhakkak iyi ve beğenilen yönleri de vardır” diye buyurdu. Hz. Peygamber(sav) hanımlarına karşı oldukça hoşgörülüydü. Örnek olarak; Hz. Aişe(r.anha)’nin anlattığına göre, Hz. Peygamber(sav) Tebük ya da Hayber Gazvesinden döndü. Hz. Aişe(r.anha)’nin eşyalarını koyduğu rafların üzerinde örtü vardı. Rüzgâr esti, Hz. Aişe(r.anha)’nin oyuncaklarının üzerinde bulunan örtüyü açtı. Bunun üzerine Hz. Peygamber(sav) “Ey Aişe! Bunlar nedir?” diye buyurdu. Hz. Aişe(r.anha) ‘Kızlarım’ diye cevap verdi. Hz. Peygamber(sav) oyuncakların arasında iki kanatlı bir at gördü. ‘Oyuncakların arasında gördüğüm bu nedir?’ deyince Hz. Aişe ‘At’ dedi. Hz. Peygamber “Üzerindekiler nedir?” diye sorunca Hz. Aişe “Kanatlarıdır” diye cevap verdi. Hz. Peygamber(sav) “Atın kanatları olur mu?” deyince. Hz. Aişe “Hz. Süleyman’ın atlarının kanatları olduğunu işitmedin mi?” şeklinde cevap verdi. Hz. Aişe der ki: “Hz. Peygamber(sav) bunu işitince güldü. Hatta onu azı dişlerini gördüm.” (Ebu Davud: Edep 62)

Yine başka bir vakit baktığımızda Hz. Peygamber(sav) yanında Hz. Aişe(r.anha)’nin arkadaşlarıyla def çalıp kahramanlıkları anlatan şarkılar söylediklerini görüyoruz.

Hz. Peygamber(sav) ev halkına karşı taşıdığı ağır mesuliyeti hissederek aile halkını dünya menfaatleri yerine ahiret mükâfatları ve güzelliklerine teşvik ederdi. Gece tehecccüd namazına kalktığında hanımlarının da bu ulvi ve faziletli amele katılmalarını isterdi. Sevgi ve yumuşaklıkla bu tür ibadetlere teşvik ederdi. Her şeyden önce ailesine karşı güler yüzlüydü. Onun sadece hiddetlendiği husus Allah(cc)’ ın emir ve yasaklarına karşı gördüğü saygısızlıktı.

İnzar Dergisi

Kaynaklar

Fizilalil Kur’an

Hz. Muhammed’in Hayatı (Martin Lings)

Fıkhus Siyre (Dr. M. Said Ramazan el Butti)