Hüseyin Kaya / Doğruhaber

Bir Hint filmi izlemiştim.

Filmde polis müfettişi rolünde bir kadın vardı ve bu kadın suçlu olduğuna inandığı kişilere yönelik her türlü şiddeti uyguluyor, suçluya ulaşabilmek için her türlü hukuk dışı yola başvuruyordu. Sonra müfettişin oğlu kötü bir işe bulaşıyor ve öldürülüyordu. Müfettiş kadın, oğlunun katil ya da katillerini bulmak için polis teşkilatını seferber ediyor, şüphelendiği bir aileye yönelik son derece insanlık dışı şiddet yöntemlerine başvuruyordu. Bir sonuca ulaşamayınca anneliğini hatırlıyor, hatırlatıyor ve gözyaşı döküyordu.

Amerikan siyaseti ve yönetimini düşündüm bu film vesilesiyle.

Kendi koyduğu emperyalist kurallara uymayan halklara karşı her türlü hukuk dışı şiddet yöntemine başvuran, vahşi katliamlara imza atmaktan çekinmeyen Amerika…

Halkının göreceli, sermayedarlarının ise açık bir şekilde kazanıp semirmesi için silah ticareti yapan; ama silahsızlanma konusunda mangalda kül bırakmayan Amerika…

Medyaya Amerikan Başkanının ağladığına dair bir haber ve foto yansıdı.

Bireysel silahlanmanın meydana getirdiği şiddet dalgasından şikayetçi olan Obama, ölen Amerikalılar için ağlamış.

İslam coğrafyasını işgallerle kaos ve karmaşaya boğan, yaptığı tahribatlarla yüzlerce yıl unutulmayacak travmalara sebep olan, sattığı silahlarla milyonlarca insanın ölümüne neden olan Amerika, ülkesinde bireysel silahlanmanın önüne geçmek için yasalar çıkarmayı düşünüyormuş.

Başka çocuklar ölsün diye bombalar yağdıran Amerika, Amerikalı çocuklar ölünce “anneliğini” hatırlıyor ve ağlıyor.

Gözleri ve beyinleri büyülenmiş büyük bir topluluk da Obama'nın gözyaşlarında insani yönler bulabiliyor.