Bade kanlı Ka’be’nin yoludur

Miras kalan ızdırabın tutkusudur

Mısra mısra direniştir vuruşur

Yarım kalan şiire eklenir de okunur.

Gözyaşıdır; zamanı ıslatan

Kan çanağıdır;

İçinde çabalar yıkanan

Ve aşkı sulayan…

Yorulmaz hecindir sahraya

Yoldur, hem yolcudur sevdaya

Ölümsüz bir ezginin nağmesidir

Havaya, suya ve toprağa

Ve zamana düşer, cemreleşir

Sevda biter toprakta, kavga yeşerir

Bâde nehirleri fışkırır

Kılıca dönüşen hasret,

Artık kınından sıyrılmış

Bilenmiştir.

Toprağı bürde gibi sarıp

Zamana dümen olur cihad iklimi

Dokunsan boşalır birden

Dopdoludur şüheda mevsimi

Anamın yüreği gibi…

Dilindeki ağıt gibi…

Gözpınarlarında dert nehirleşir

Mezara gömülen şehid değil

Ekilen özlemdir, hasrettir

Kindir, müstakbeldeki zaferdir.

Bâde; çileden sadef içinde

Çileye dair iksirdir

Gecenin saçaklarından süzülür de

Boşalır içime, gönlümde birikir.

Ne ki vefa dediğin; bundan öte

Ruhumdan aşkıma kanlı perçindir.

Sahilin sükunet ve vakarı

Yerini nehrin coşkusuna bıraktı.

Özlem kadar sabırsız

Damardaki kan kadar telaşlı

Dövülgen ve vuruşkan

Seherin ahıyla teçhiz olunup

Bendini yırtan sel gibi

Cepheye akıyor yolculuk.

İnzar Dergisi