Afrin’den sosyal medyaya düşen bir resim. İnsanlıktan nefret ettirecek cinsten. Yapılan barbarlıkları insanın okuyası gelmiyor. Gel gör ki okunması dahi zor olan bu fiilleri birileri işlemiş.

Şu yapmış, bu yapmış. Bilmiyorum ama önümüzdeki resimde cansız duran genç bir kız var. Tecavüze uğramış. Sonra da katledilmiş. Bizi ilgilendiren tarafı bu. Olay ile ilgili çok şey söylenebilir ama sonuç değişmeyecektir. Gencecik bir kız tecavüze uğramış, katledilmiş ve bir tenhaya atılmış olarak karşımızda duruyor.

Ne olur artık düşün yakamızdan. Her şeyimizi alın ama namusumuz bizim olsun. Bırakın genç kızlarımız “Berivan” olsunlar. Namusları ile gidip süt sağsınlar. Evlerine alın terlerini getirsinler.

Siz ey devasa plan sahipleri! Kürdistan’ın dört parçası ile ilgili uzun vadeli programları olanlar. Yeraltı zenginliklerimize göz dikenler. Bu coğrafyanın dağında, taşında gözü olanlar. Varsın istedikleriniz sizin olsun. Ne olur genç kızlarımızın ırzından ellerinizi çekin.

Varsın Kürdistan dört parça olsun. Hatta daha da bölün. Coğrafyamızın en yüksek tepelerine “Ne mutlu” diye yazmaya devam edin. Hatta Kürt mürt yoktur, dağ adamlarının karda yürürken çıkardığı kart kurt seslerinden dolayı bize Kürt denmiş olsun. Ama nazenin bedenlere dokunulmasın.

Kürt dilini X olarak tanımlarsanız da tanımlayın. Bilinmeyen bir dil olarak kayda geçirin. Tarihini yok sayın. Ortada ne Medler kalsın ne de Eyyübiler. Varsın Urartular sizin olsun. Asyanik bir topluluk diye tescil edin. Ama Afrinli Melek Nebih Xelil’e kimse ilişmesin.

İran, Irak, Suriye ve Türkiye; sizler de ümmeti oluşturun. Varsın bizi ümmetin yetimleri olarak dahi kabul etmeyin. Biz yine Ümmetten bir fert oluruz. Ümmetin Batı yandaşlı veletleri bizleri kapıdan, pencereden kovsa bile biz evimize bacadan gireriz. Ama namusa halel gelmesin.

Siz ey kurtarıcılar! Bizleri özgürleştirme vaadiyle yola çıkıp, Batı’ya ram etmek isteyen eblehler. George Floyd’u katleden polis memurunun patronundan alacağımız hiçbir şey olamaz. Vereceği özgürlük gibi görünse de aslında o esarettir. Çünkü en büyük ırz düşmanları onlardır.

Bizi sömürenler veya kurtarmaya çalışanlar. Hepiniz durun. Bizleri kendi halimize bırakın. Hiç olmazsa kendi hayvanlarımızı sağmaya giden Berivanlarımızın namusu çiğnenmesin. Bizler eve getirilen o tertemiz süt ile yetinmesini biliriz. Fazlasını istemeyiz.

Düşün artık yakamızdan. Kürdistan’dan almak istediklerinizi alın ve gidin. Bizi Berivanların getirdiği o tertemiz süt ile baş başa bırakın. Ne Şam’ın şekerinde, ne Bağdat’ın petrolünde, ne Tahran’ın gündüzlerinde, ne de Ankara’nın gecelerinde gözümüz yok. Yeter ki Berivanlarımız kullanılmış paçavra gibi bir tenhaya atılmasın.

Öyle uzun boylu isteklerimiz yoktu bu hayattan. Üç-beş dönümlük buğday, arpa veya mercimek yeri ve bir ağılın içinde yine üç-beş hayvan. Bir de hayvanlardan tertemiz süt sağacak bir Berivan. Hepsi hepsi bu kadar.

Bu kadarlık isteğe karşılık, İngiliz aklı, Amerikan hırsı ile kurt, çakal ve ayılarla doldurulan bir coğrafya fazlaca bir zulüm değil midir?

Hem ekmeğe ve emeğe göz dikenler Berivanlardan ne isterler?

Bırakın Berivanlar temiz kalsın.