Çocuklarını kreşe göndermek konusunda eşiyle yaşadığı sorunu dile getiren hanımefendi okuyucumuz şöyle diyor:

“Üç kız çocuğumuz var. Birisi 5, diğeri 3 yaşında, en küçüğü de altı aylık. Ben bebekle ilgilenmekten diğer çocuklarıma gereği gibi vakit ayıramıyorum. İkisini kreşe gönderelim en azından gün içerisinde orada hem bir şeyler öğrenirler hem de ben biraz daha rahat olurum diyorum. Ama eşim daha öncede büyük kızım için karşı çıktığı gibi asla kreşe gitmeyecekler diyor ve göndermeme izin vermiyor.

Çok şükür maddi olarak da kötü durumda değiliz. Eşime göre güya kreş, çocukları annesinden uzaklaştırmak için uydurulmuş bir projeymiş. Ben de ona komşu ve arkadaşlarından örnek veriyorum. Onlar yanlış mı yapıyor diyorum. Bunun için de kavga ediyoruz..”

Sorudan anlaşıldığına göre çocukların annesi dışarıda çalışan bir bayan değil ev hanımı. İkincisi de, babaanne veya anneanne gibi biri de evde değil.

Evvela herkesin kabul ettiği şu hakikati not edelim: Hiçbir gıda, hiçbir oyuncak, ortam, kişi, eğitim vs bir çocuk için anne tadını vermez, anne kokusunun, anne yakınlığının, anne dokunuşunun, anne bakışının, anne konuşmasının lezzetini vermez.

Çocuğun, annesinin yanında sadece oturması, uyuması, oynaması, ağlaması bile onun için bakıcıdan, kreşten şundan bundan daha faydalı, daha besleyici, daha fazla geliştirici ve eğiticidir.

Mecbur olmadığı halde çocuğu olan bir annenin alacağı maaş, elde edeceği gelir ne olursa olsun, çocuğundan esirgediği vaktin karşılığı olamaz. O yüzden anne, çocuğuna bakıcı tutmayı veya kreşe göndermeyi bir zorunluluk olarak görmek yerine çocuğundan ayrı olmayı anormal bir durum olarak kabul etmelidir.

Bugün icat edildiği batı dünyasında da kreşin, çocuk için faydalı olduğu kadar zararlı olduğu, bu konuda yapılan yüzlerce araştırmayla ortaya konmuştur. Dolayısıyla hiçbir zarureti yokken çocuk, illa ki kreşe gönderilecekse, bunun için bir iki hususa dikkat edilmelidir.

Birincisi, 4-5 yaş gibi mümkün olduğu kadar geç bir dönemde gönderilmeli ve oyun ağırlıklı planlanmalıdır

İkincisi, Çocuk istemiyorsa, kesinlikle gönderilmemelidir.

Üçüncüsü, Kreşte kaldığı süre çok uzun olmamalı ve bunun bir kısmına anne de eşlik etmelidir.

Dördüncüsü, Her yönüyle güvenilir bir yer olmalıdır.

Yalnız soruda irdelenmesi gereken iki abartılı nokta daha var. Annelik makamının yüceliği mutlaka bir zahmetin mükâfatıdır. Bebeği emzirirken veya temizliği ile uğraşırken diğer çocukları ihmal ediyorum sözü biraz abartılıdır.

Allah-ü Teâla, kadına aynı anda birkaç işi yapma kabiliyeti verdiğine göre, geçmişte olduğu gibi bugün de anne, kaç tane çocuğu olursa olsun, yetersiz değildir.

Diğer nokta da, bu gibi meseleleri tartışma ve kavga sebebi yapmak da abartılı bir tutumdur. Sonuçta çocuklarınız da, siz de gerçekten bir hak ihlali yaşamıyorsunuz. Bunu bir inat mevzuu yapmak hiçbir hakkaniyetle bağdaşmaz.

En güzel çözüm ise, çocukların sadece anne ile değil, büyükbaba, babaanne ve anneanne ile de vakit geçirmeleridir. Sürekli birlikte kalmasalar bile belli aralıklarla torunlarıyla onların birlikte kalması onlara çok şeyler katacaktır.  

Dua bekleriz.