Geçen haftaki yazımızda çocuğun manevi hayatında önemli yapı taşlarından çocukla tatlı bir iletişimin ve korku değil sevgiyi ön planda tutulmasını gerektiğini değinmiştik. Bu hafta inşallah geri kalan unsurlara değineceğiz.

*Ev içi atmosfer;

Müslüman bir ailenin evi ehli dünya evi gibi olmamalı.Ezan okunurken tv'nin sesi kısılmalı ve adaba uygun bir şekilde kendi halimizi düzenlemeliyiz. Çocuk zaten bu davranışlarımızı gözlemliyor. Çocuk şöyle düşünür; hıı demek ki ezan önemli bir şeymiş baksana babam-annem oturuşlarını değiştirdiler, tv-radyo sesini kıstılar. Bir süre sonra çocuk da bizi örnek alır. Namazlar evde münkün mertebe cemaatle kılınmalı,çocuk da tatlı bir dille davet edilmeli, gelmiyorsa zorlanmamalı. Zaten çocuk 7 yaş öncesi oyun evresinin içindedir, her şey onun için oyunun bir parçasıdır, namazda öyledir. Bundan dolayı çocuğun namazında ciddiyet aramayın.

*Aidiyet duygusu;

Bir gruba ait olmak ile ilgili yapılan bir araştırma mevcut. Araştırma, Stanford Üniversitesinden iki araştırmacı Butler ve Watson tarafından yapılıyor. Çocukları iki gruba ayırıyor ve onları daha sonra tek tek odaya alıyor. İlk gruba bir yap-boz veriyor ve “Bunu tamamlayın” diyor. İkinci gruba ise mavi bir tişört giydiriyor ve “Sen mavi gruptasın. Mavi grubun parçası olarak bu yapbozu tamamla” diyor. Daha sonra hangi grup yapboz ile daha fazla uğraşacak? Tüm çocuklar tek başına çalışmış ve başka hiç kimseyi görmemiş olmasına rağmen, mavi grubun parçası olan çocuklar, yapboz için tam yüzde 40 daha fazla emek veriyor. Bu sonuç neyi gösteriyor? Bir kişi grubun diğer elemanlarını görmesebile kendiniherhangi bir gruba ait hissederse, iş için motivasyonu artar ve dolayısıyla o işe çok daha fazla emek verir. Bir de kişi bir grubun içinde ve grup arkadaşlarını görüyorsa motivasyonu daha da artar.

Bu araştırmada bizim çıkarmamız gereken sonuç şu; çocuklarda başta İslam dininin aidiyeti ondan sonra aile ve müspet bir gruba dâhil ederek olumlu davranışları aidiyet duygusu çerçevesinde kazandırabiliriz. Tabii başta bizde aidiyet duygusu olmalı,bunu akıldan çıkarmamak gerek.

*Bireysel özelliklere dikkat;

Çocuk eğitiminde en önemli unsur eğitimin kişiye özel olarak yapılmasıdır. Her çocuk özeldir ve kendine hastır, kimi Hz. Osman tabiatlıdır; halim selimdirler, kimi Hz Ömer tabiatlıdır; rabbimizin celal sıfatlarının tecelligahır. Çocuğun kişisel özellikleri göz önünde bulundurarak davranmak gerek.

Sonuç olarak diyebiliriz ki manevi eğitimin unsurları yazdıklarımızdan ibaret değil. Birçok aile kendine özgü davranarak olumlu sonuçlar elde edebiliyorlar. Bize düşen ilmi verileri de göz önünde bulundurarak çocuğun gelişim dönemlerine ve bireysel özelliklerine uygun aidiyet duygusu içinde, evde manevi bir atmosfer oluşturulmasına katkı sunmak. Rabbimiz! Bizlere, çocuklarımızı sahili selamete çıkarma yolunda, bize yardım etsin ve muvaffak eylesin inşallah.

Vesselam…