İnsan beyni olumsuzluğa meyyaldir. Bir dostumuz bize 99 iyilik yapar lakin 1 yanlış yaptığında 99 iyilik görünmez olur hayatın birçok safhasında geçerli olan bu kural çocuk eğitiminde de görünür oluyor. Çocuklarımızın olumsuz davranışlarına daha fazla odaklanıyoruz çok kullanılan lakin hakikat payı olan bir durum ise karne notlarında hemen kötü notları görmek iyi notları görmemek de hatalı davranıştır. Güzel davranışlarını görmezden geliyoruz bir süre sonra bu çocuk niye olumsuz davranıyor diye serzenişte bulunuyoruz hâlbuki çocukta davranışların oluşmasında anne baba tutumları çok önemlidir. Yapmamız gereken negatif davranışlardan uzaklaşıp pozitif terbiyeye yoğunlaşmak bunu söylerken hayalperest değiliz tabi ki çocukların her davranışı güzel değil ki bazı davranışlarına ister istemez olumsuz tepki vereceğiz söylemlerine karşılık siz melek değilsiniz robotta değilsiniz lakin karşınızda bir insan olduğunu onunda saygıdeğer olduğunu unutmamamız gerektiğini yanlış davranışlar yerine etkili sonuç alabileceğimiz tavırlara yoğunlaşabiliriz zor ama imkânsız değil denemeye değer.

Neler yapabiliriz;

* Kesinlikle dayaktan kaçınacağız dayak ötesi olmayan en son başvurulabilecek bir yöntemdir.dayak problemi çözmediği gibi çocuğu  kindar yapar dayak atan kişide bir süre sonra vicdan azabı duyar keşke yapmasa idim düşüncesine neden olur.

*Olumlu davranışlar avcısı olun ve takdir edin beğenilmek ve takdir edilmek insanların çok önem verdiği bir davranıştır. Sosyal bir varlık olan insan başkalarına kendini beğendirmek saygın olmak ve saygı görmek ister. Bu duygu çocuklarda daha önemlidir. Çocuklar büyükler tarafından beğenildiklerinde takdir gördüklerinde inanılmaz derecede mutluluk duyarlar takdir cimrisi olmayalım takdir edersem şımarırılar düşüncesi sağlıklı değil dozajında olduğu müddetçe takdir çocukta olumlu benlik gelişimine katkıda bulunur.

*Çocukların şahsiyetine önem verilmeli yetenekleri engellenmemeli sen daha çocuksun otur yerine aklın ermez öyle şeylere denmemeli aileyi ilgilendiren çok hayati bir konu değilse çocuğa söz hakkı verilmesi çocuğun özgüveninin gelişmesine kendine saygısının artmasına vesile olur.

*Önemli gördüğümüz hal ve hareketleri tekrar tekrar dile getirelim çocuk tekrarlanan şeylerin önemli olduğunu düşünür. tekrarların bıkkınlık oluşturmaması için tatlı bir dil ile ifade edin sabır en önemli ilacımızdır daraldığımız yerde rabbimizden namazla ve sabırla yardım dileyeceğiz.

* Olumsuz durumlarda kişiliğe değil hataya ve davranışa yoğunlaşın ne kötü bir çocuksun ifadesi kişiliğe saldırıdır lakin arkadaşlarına vurman güzel bir davranış değil ifadesi çocuğu davranışlarına yoğunlaştırır.

Sonuç olarak çocuk terbiyesi dikkat gerektiren bir sanattır ve bu sanatta ince işçilik gerektirir. Sonradan telafisi ağır olacak davranışların oluşmaması için bizim kontrolünde olduğu küçük yaşlarda pozitif terbiye metotlarını kullanarak çocukta olumlu kişiliğin tohumlarını ekebiliriz

Gayret bizden Tevfik Allahtan

Vesselam…