Program; yapılması öngörülen eylemlerin/aktivitelerin nasıl yapılacağına yön veren, önceden hazırlanmış akış planıdır.

Dolayısıyla program, hedefin kendisi veya çocuk eğitiminde varmayı istediğimiz son durak değildir.

Yapacağımız program, ulaşmak istediğimiz sonuca bizi selametle ulaştıracak dinamik bir sürecin seyrini istikrarla yönetmemizi sağlar.

Bu nedenle program yapmak, bir şeyler hazırlayıp, pasifçe kenara çekilmek değildir. Oysa çoğu ebeveynin istemeden de olsa içine düştüğü bir durumdur bu. Zira program hazırlayıp çocukların ellerine tutuşturmakla veya muhtelif yerlere asmakla iş bitseydi, öyle sanıyoruz ki, çocuk yetiştirmek, çocuk oyuncağı misali kolay olurdu.

Bilakis program yapmak; harekete, gelişime, aksiyona talip olmaktır. Evladını maddi-manevi erdemler ve alışkanlıklarla yoğurup eğitmeye talip olan, çaba harcamaya, yorulmaya da hazır olmalıdır.

Zira her işte olduğu gibi, insana sadece çalışmasının karşılığı vardır.

“Gerçekten de insan, ancak çalıştığını elde eder.”(Necm,39)

Bu arada şöyle bir soru gelebilir aklımıza: “Program olmadan, çocuk eğitmek/yetiştirmek mümkün olmaz mı?”

Esasen programsız hiçbir şey olmaz ve çocuk eğitimi gibi hassas bir konu programsız yürümez.

Çünkü tarih boyunca değişmeyen bir hakikattir ki; programı olmayanlar, programlanmaya mahkûm olurlar!

Şimdi de böyledir ve inanıyoruz ki bu hakikat asla da değişmeyecektir. Kendi programımız yoksa kendi hedefimiz de yok demektir. Böyle olunca da başkalarının hedeflerine giden yolda, yine başkalarına ait programlarda kaybolup gideriz.

O halde önce bir hedefimiz olmalıdır! Sonra da bu hedefe giden yolda azmimizi besleyecek, istikrarımızı koruyacak, sağlam ve selim adımlarla yol almamızı sağlayacak bir programımız olmalıdır...

Yazımızda çocuk eğitiminde plan-program yaparken, fayda sağlayacağını umut ettiğimiz bazı hususları ele almak istedik..

Bilen fakat unutana hatırlatma, bilen ama uygulamayana bir uyarı, bilmeyene de bir fikir olsun gayesiyle...

*Yapılacak her programdan önce olduğu gibi, çocuk eğitimine dair program yaparken de evvela işin başına duayı almalıyız.

Rabbimizden daha önce bu konuda yaptığımız ihmâl, kusur, hata vb. konularda istiğfarda bulunarak, yardımını talep etmeliyiz.

Zira tüm öncü ve örnek şahsiyetlerin hayatlarını incelediğimizde, anne veya babalarının dualarının hayatlarına, terbiyelerine nasıl tesir ettiğini görmekteyiz.

Neticede Rabbimiz dilerse, gayretler başarıyla taçlanır.

Hem Hz. Muhammed (s.a.v) Hz. İbrahim (a.s)'ın duası değil miydi?

*Evlatlarımıza dair sorumluluklarımız noktasında, eğitim ve terbiyelerinin ne kadar önemli hususlar olduğunu kabul ederek, bu konudaki ihmallerin hem bu dünyada hem ahirette karşımıza çıkacağını iyi idrak etmeliyiz. Buradan yola çıkarak yapacağımız programın gerekliliğine önce kendimizi ikna etmeliyiz. Yine bu konuyu bilincimize ve bilinçaltımıza titizlikle taşımalıyız. Öyle ki, farklı gündemler, meşguliyetler gelip unutturmasın, gaflete daldırmasın.

* Program yaparken, dağınık ve çok uzun vadeli programlar yapmak yerine, yapacağımız programda kısa-orta-uzun vadeli hedefler belirleyip, bu amaçlara uygun programlar yapmak daha istifadeli olacaktır.

Örneğin; önce yıllık hedef ve buna uygun bir program.. Sonra , yine bu hedefe hizmet eden, programı besleyecek aylık hedef-program ve elbette yine bu usulle aylık hedefe ulaşmayı sağlayacak günlük hedef-plan-program...

* Günlük program hazırlanırken, evlatlarımızın şahsiyet dinamiklerini oluşturacak erdemli davranışlar ve ilerde melekeye dönüşecek güzel alışkanlıklar için muhakkak özel ilaveler olmalıdır. Günlük programın amaçlar kısmında buna yer verilmelidir.

*Program çocuğun yaşına, gelişimine, hazır bulunurluk seviyesine, olgunluk düzeyine, karakterine, mizacına uygun olmalı ve fıtratını koruyacak esaslar içermelidir...

“Çocuk eğitiminde program” konulu yazımıza Rabbimizin izni ve yardımıyla bir sonraki yazımızda devam edeceğiz...