Beyefendi bir okurumuz şöyle bir soru yöneltmiş:

“Annemle babam yaşlılar. Çocuklarının her biri bir tarafta. Kendileri artık köyde ve evde yalnız kalıyorlar. Hani tüm ihtiyaçlarıyla filan ilgilenmeye çalışıyoruz. Ama şehre gelip evimizde de kalsınlar, torunlarıyla hoş vakit geçirsinler diyorum. Hanım da, gelmesinler demiyor. Ancak, onlar evdeyken yüzü hiç gülmüyor. Onlarla sohbet etmiyor, neredeyse hiç konuşmuyor. Onların yanında çocuklara çok bağırıyor, azarlıyor. Neden böyle yapıyorsun diye kızıyorum, bu defa da çok öfkeleniyor. Bu durumda ne yapmam daha doğru olur?”

Anlatılan olayın bir kaç yönü ve tarafları var. Okurumuz, bir yandan anne babasına karşı görevlerini yapma ve onları memnun etme peşinde, diğer yandan torunlarla büyükbaba-büyükanne arasındaki bağları kurma derdinde, öte taraftan ise kendi anne babasına karşı eşinin normal davranmasını beklerken, karşılaştığı aksi duruma rağmen gönül kırmadan dengeyi nasıl sağlarım telaşında..

Anlatılan hadisenin kolay bir vaka olmadığını belirtelim. Allah-ü Teala yardımcınız olsun. Ama madem ki her zorlukla beraber iki kolaylık vardır. Burada o iki kolaylığı, ‘kulları için zorluk değil kolaylık isteyen(Bakara 185) Allah-ü Teala'dan istediğimiz zaman, zaten olayın anlamı da değişecektir.

Yaşlı anne babaya sahip olma, onların duasını alma gayesi büyük bir fazilettir. Öncelikle böyle bir niyete ve amele erişildiği için Allah'a şükretmek gerek. Zira Efendimiz(sav), Hadis-i Şeriflerinde; “Allah Teâlâ'nın rızası, anne ve babayı hoşnut ederek kazanılır. Anne ve babayı öfkelendirme ise, Allah Teâlâ'nın gazabına sebep olur.” buyuruyor.(Tirmizi, Birr)

Ana babanın duasını alan kimsenin dünyada ne büyük feyz ve bereketlere eriştiğine dair herkesin kendi hayatında veya çevresinde şahit olduğu nice örnekler vardır.

Ama meselenin ehemmiyetinin bilinmesi yeterli değildir. Şeytanın vesvese ve aldatmasına karşı sürekli hatırlama, düşünme, okuma ve kendini hayra zorlama gibi egzersizlere ihtiyaç vardır.

Çoğu zaman şeytana ve nefs-i emmareye karşı kişinin gücü tek başına yetmeyebilir. O yüzden salih, ehl-i takva ve ilim irfan sahibi bir çevrenin sohbetlerinden, manevi ortamlarından kopmamak ve bu tür faaliyetlerde de aktif olmak zaruridir.

Peki evin hanımı neden kocasının anne babasını misafir etmekten rahatsız olur. Bunun arızi yani kendine has ve aralarında daha önce yaşanmış ve çözülmemiş problemlerle alakalı sebepleri olabilir. Mesela, bu anne babanın gelinleri üzerinde, geçmişte kırıcı bir takım söz ve davranışların izi kalmış olabilir. Veya bu anne baba, diğer gelinlere ve evlatlara verdikleri birtakım maddi değerleri bu evin hanımından veya beyinden esirgemiş olabilirler ya da bu önyargı yerleşmiş olabilir. Sebebin teşhisi için çabalamak, sonucu çok değiştirmeyecektir.

Burada, bize soruyu soran okurumuzun eşinin tutumu ile ilgili aşırı tepki vermekten kaçınmasında fayda vardır. Anne babasının rahatı için kendi elinden gelen çabayı göstermeye devam etmeli, onların yanında eşinin yanlışını ima etmemeli, mümkünse konuyu değiştirmelidir.

Eşinin başka bir zaman, farklı biçimde bu konuya yoğunlaşmasını sağlamalıdır. Bununla ilgili evlerinde düzenleyecekleri bir ders(birlikte kitap okuma, bir film veya sohbet izleme) olabilir, anne babalarına sürekli iyilikte bulunan aileleri ziyaret olabilir, -her ne kadar gerçekte tam öyle olmasa bile- ‘anne babama iyilikte bulundun Allah razı olsun deyip ödüllendirme' olabilir, evet bu ve buna benzer farklı çözümler düşünmelidir.

Dediğimiz gibi bu imtihan için Allah'tan sürekli yardım dilemek şiarımız/kırmızı çizgimiz olmalıdır.

Yazımızı, Bediüzzaman Hazretleri'nin şu tespitiyle bitirelim: "Ey derd-i maişetle müptela olan insan! Bil ki, senin hanendeki bereket direği ve rahmet vesilesi ve musibet dafiası(defeden), hanendeki o istiskal ettiğin(sana ağır gözüken) ihtiyar veya kör akrabandır. Sakın deme, “Maişetim(geçimim) dardır, idare edemiyorum.” Çünkü onların yüzünden gelen bereket olmasaydı, elbette senin dıyk-ı maişetin(geçim darlığın) daha ziyade olacaktı."(21.Mektub)

Dua bekleriz..