İstifa, bir görevden bir işten affını istemektir. Af, bir suçun veya hastalığın izi görünmemek üzere silinmesidir.

Neden kendi isteğiyle görevinden ayrılmaya Türkiye idare sisteminde “istifa” denilmiştir. Çünkü yönetim güç ve imkân insanı kirletir ona günah yükler. Ya da Türkiye idare sistemi bu görevi peşinen bir günah ve hata makamı gördüğü için görevden ayrılmaya “istifa” adını vermiştir ve bu çok manidardır. Hatta yerindedir. Çünkü hakikaten yönetimdeki ekonomik ve siyasi imkânlar suça bulaştırır. En azından kirletir. Görevi kötüye kullanmak yoksa mutlaka ihmal vardır, iltimas vardır, başka şeyler vardır ama mutlaka vardır. Bu nedenle istifa yerinde bir ifadedir. Bu arada Arap idare sisteminde kendi isteğiyle görevi bırakmaya “istikale” denir. Bu da kaylule'den gelir. Kaylule öğlen uykusuna çekilmek istirahat etmek demektir ve çok hoş bir uykudur. Tam mesai zamanında kaylule güzeldir. Yani mesai içinde kayluleye çekil demektir istikale. Burada işlem, görevlinin çok çalışıp yorulmuş olduğu varsayımına dayanıyor ve burada zımni bir suç veya hata çağrışımı yoktur. Ama istifa sisteminde ve lafzın kendisinde bu çağrışım acayip şekilde nettir.

İstifa mı istikale mi? Hangisi daha yerindedir derseniz Arap idare sitemi çok romantik kaçmış. Türkiye idare sistemi ise bu konuda realist hatta sürrealisttir. Yani tam isabet etmiştir. Çünkü yönetim istifayı gerektirir. Bir görevli çok doğru yapmışsa yapmadıklarından veya yapamadıklarından, ihmal ettiklerinden, zaafından dolayı istifa etmeli yani af dilemelidir. Zaten icraatında kötü olanlar istifanın alasını etmelidirler.   

İstifa af dilemektir. Hatası ve suçu olanlar için aslında bu son derece pratik bir çıkış yoludur. Bu şekilde istifa eden afiyet bulur. Rahata erer. Fakat bu istifanın sadece reise değil bunun Âlemlerin Hâkimine de sunulmuş olması gerekir. Çünkü burada af nisbidir. Mutlak istifa yani af dileme Hâkimlerin hâkiminden olmalıdır.

Şimdi bazı belediye başkanları öyle böyle istifa ediyor. Zaman zaman yüksek makam sahipleri istifa ediyor ya da etmek zorunda kalıyor. Normalde af istemek çok pratik bir yoldur, lakin belki makam sevgisindendir belki suçluluk veya suçsuzluk duygusundandır istifa insanlara zor geliyor. Bazıları görev süresince yaptıkları icraattan hesaba çekilecek olma endişesiyle istifa etmiş olabilir. Şimdi bu istifa edenler istifa etti. Hataları, varsa suçları istifadaki afla silindi varsayalım. Lakin bu hatalar, bu suçlar, yanlışlıklar Allah'a istifalarını sunmadan silinmez. Asıl böyle bir istifa afiyet verir. Huzur ve mutluluk getirir.

Şimdi istifa ederek görevden ayrılanlar var ama asıl görevlerinde kalanlar istifa etmelidirler. Her an istifa etmelidirler. Allah'tan aflarını dilemelidirler. Yani sadece görevden değil görevde, görev içinde istifa etmelidirler. Sürekli ve mütemadiyen mutat şekilde istifa etmelidirler. Ancak böyle afiyet bulurlar.

İstifa afiyet bulmaktır. İstifa sadece görevden ayrılanlar için değil görevlerinde kalanlar için de olmalıdır. Bazıları görevden istifade eder bazıları da görevinden istifa eder. Ama herkes Allah'a istifasını sunmalıdır.