Artık Ramazan'ın son on gününe girmiş bulunuyoruz. Ancak ramazandan ne derece istifade ettik, onun manevi ikliminden ne derece payımıza düşeni aldığımızı bilemiyoruz. Çünkü Ramazan orucunun mükâfatını ancak Allah (c.c) belirler; bize düşen ihlasla onu tutmak, onu memnun olarak aramızdan göndermektir. Önümüze açılan bu nimet sofrası kaldırılmadan ondan en güzel şekilde istifade etmeye çalışmaktır. Bakınız şu hadisi şerif bu manayı ne güzel ifade ediyor:

"Eğer müminler, Ramazan'da elde edecekleri mükâfatın ne kadar büyük olduğunu bilselerdi, yılın tamamının Ramazan olmasını isterlerdi." (Taberani)

Şu halde, Müminlerin,  Ramazan'ın sonlarına doğru daha da ibadete yönelmesi ve yoğunlaşması gerekir. Hatta imkânı olanların kadir gecesini aramak için ramazanın son on gününde itikâfa girerlerse çok daha güzel olur. İtikâf başlı başına bir ibadettir. Ama bu ayın içinde yapılması daha mustehaptir. Nitekim peygamberimiz aleyhissalatu vesselam, böyle yapardı. Validemiz Hz. Aişe ve Ebu Hüreyre'den rivayet edilen bir hadisi şerifte şöyle buyrulmaktadır:

"Allah'ın Resulü sallallahu aleyhi vesellem, vefat edinceye kadar Ramazan'ın son on gününü hep itikâfla geçirirdi. Ancak vefat ettiği yıl bunu 20 güne çıkardı. Onun ezvacı tahiratı da ondan sonra böyle devam ederlerdi." (Buhari, Ebu Davut)

Şunu da bilmemiz gerekir ki, fırsat henüz elden kaçmış değildir. Ramazanın son gününe kadar bu imkâna sahibiz. Dahası önümüzde bin aydan daha hayırlı mübarek kadir gecesi vardır ki, hayat kitabımız Kur'an-ı Mübin bu ayda indirilmiştir.

O halde bütün Ramazan'da kadir gecesini aramak ve bütün bir Ramazan'ı ihya etmek gerekir. Son on günde ise Resulüllahın sünnetine itibaen daha yoğun bir şekilde ve imkânı olanların itikâfa girerek bu iklimden istifade etmek ve özellikle tekli gecelerini hiç kaçırmamaya dikkat etmek gerekir.

Evet, bu gece Kur'an gecesidir. Günahları için ağlayanların, tevbe edenlerin af ve mağfiret gecesidir. Bu gece yeryüzünün en hareketli olduğu, sabaha kadar meleklerle iç içe olunduğu, meleklerin müminlere şefkat ve merhamet kanatlarını gerdiği selam ve esenlik gecesidir. Bu gece, tevbe edip kötülüklerden dönmek isteyenlerin, kötü ihtiraslarına dur demenin, kendine yeni bir sayfa açıp hayatına çeki düzen vermenin ve kendine yeni bir yol haritası çizmenin dönüş noktasıdır.

Sahabe-i Kiram ve Selefi Salihin, Ramazan'ın son on gününü itikâfa girerek ibadete yoğunlaşırlardı. Aslında her müminin böyle bir arınmaya, nefsi muhasebe yapmaya ihtiyacı vardır. Ramazan'da nefsini bir miktar yemeden içmeden ve şehevi arzulardan alıkoyduğu gibi bedenini de bir miktar hapsederek muaşeretten, ihtilattan alıkoymasına ve dünyevi meşgalelerden uzak tutmasına ihtiyaç vardır. Böylelikle hem ruhunun hem de bedeninin hakkını ödemiş olur. Bunun birçok faydaları vardır. Yeri olmadığı için detayına girmek istemiyoruz. Ama kısaca diyebiliriz ki, bunu yapanlar ancak gerçek zevkini, hazzını duyar ve faydalarını anlayabilirler.

Ne var ki, bu kadar büyük öneme ve değere sahip olan itikâf ibadeti, günümüzde nerdeyse unutulmuş gibidir. Aşırı dünya sevgisi ve boş meşgalesi bizi bundan alıkoymuş, belki unutturmuştur. Camilerimiz de bundan mahrum ve öksüz bırakılmıştır. Kur'an'a göre yeryüzündeki mabetleri yönetmenin, oralarda hizmet vermenin ahlak ve adabı şöyle açıklanmaktadır:

İbrahim'e ve İsmail'e de: "evimi tavaf edenler, itikâfa girenler, rükû ve secde edenler için tertemiz tutun diye emretmiştik." (Bakara: 125)

Yeryüzünde inşa edilen ilk mabet Kâbe'dir. Onun ilk görevlileri de İbrahim aleyhisselam ile oğlu İsmail aleyhisselamdı. Onlar bu evin ilk görevlileriydiler. Yani onlar bu evin sahipleri değil, hadimleri ve hizmetçileriydiler. Bu evin asıl sahibi Allah'tır. O, nasıl emir vermişse öyle hizmet verilecek ve o istikamette hareket edilecekti.

Sözün kısası, Müslümanların kutsal zamanları olduğu gibi kutsal mekânları da vardır. İşte Ramazan ayında itikâfa girmek, bu her iki değeri bir araya getirmekte, birleştirmekte, bir anda ve birlikte yaşama imkânını vermektedir. Bu güzel zaman ve mekânlardan en iyi şekilde istifade edenlerden olmanız dileğiyle.