Diller lal, kulaklar sağır.

Suskun kalmayı ve seyretmeyi tercih ettiler.

Yeryüzünde ne önder yapılacak kimse, ne de lütfedilecek bir nesil kaldı.

Dünya meydanı bomboş kaldı adeta.

Etkili ve yetkili putlara teslim oldular.

Yedikçe şişti göbekler.

Ne nan kaldı elde ne eman.

Bir meydanı imtihan…

Korkulu kahramanlarla doldu her mekan.

Yoksa sizler de korkuyor musunuz putlardan?

Kokuyor musunuz? Korku putlarına çarptırılmaktan?

Korkuyorsunuz ki; ondan dolayı yerinizde donup kalmışsınız.

Yanlış anlaşılmasın!

Biz put derken, taştan ve betondan yapılmış dikili putlardan bahsetmiyoruz.

Bizi korkutarak koyunlaştıran, etimizden, yünümüzden faydalanan etkili ve yetkili putlardan bahsediyoruz.

İki ayaklı değişik suret ve çok değişik putlardan.

Düşünce, ideoloji, ırkçılık putlarından.

Dünyevileşme putlarından, suskunluk ve korku putlarından.

Bir de kendi meydana getirdiğimiz besleyip büyüttüğümüz, yaptığımız ve sonra da taptığımız kendi putlarımızdan bahsediyorum.

Onlara boyun eğmek ve onlardan korkmak çok lezzetlidir.

İnsanlar korktukça onlar insanları korur.

Mutlaka ama mutlaka korkmalısın.

Koyun tipli bir korkulu kahraman olmalısın.

Korkmasan her nerede olursan ol bulur seni, sessiz bir şekilde vurur seni.

Ey korkulu kahraman:

Ve ey kendi gücünden korkan kahraman:

Hay diline hayran!.

Ver elini öpeyim!

Kahraman…Put yapan…Put tapan…