Hamd âlemlerin Rabbine, salat ve selam da O’nun pak Rasulüne olsun.

İnsan bazen bazı meselelere, devlet erkânının yaptığı bazı açıklamalara avazı çıktığı kadar bağırmak istiyor ama bakıyor ki ne söylese faydası yok. Susup oturuyor yerinde. Bazı açıklamalar baştan sona hezeyan çünkü, baştan sona saçmalık ve aile düşmanlığı.

Bakan hanım açıklama yapıyor; 31 Ocak itibarıyla 14 bin 564 anneye toplam 8 milyon Euro’nun üzerinde hibe ödemesi gerçekleştirilmiş. "İş'te Anne Projesi'nden 44 bin kadını yararlandırdık." diyor göğsünü gere gere. İş’te Anne! Alay eder gibi… Anne olan kadına kreş desteği vermişler. Anne istihdamı artmış. Aslında ne olmuş biliyor musunuz? Bir anne işe gitmiş, oradan aldığı destekle başka bir anne de o çalışan annenin çocuğuna bakmak için kendi çocuklarından ayrılmış.

Bir zamanlar bir slogan vardı: Al, ver, ekonomiye can ver! Bunlar da böyle… Biri alıyor diğerine veriyor. Diğeri bir diğerine… Piyasa canlanıyor, hepsi bu. Olan, anneye muhtaç çocuklara oluyor.

Bu “İş’te anne” söylemi ve uygulaması hiç samimi değil. Madem kadını düşünüyorsunuz “İş’te Kadın” projesini hayata geçirin, çalışan bütün kadınlara maaş verin de samimiyetinize inanalım. Zira çalışan kadınların en az kreş kadar ev temizliği ve yemek sorunu da oluyor. Madem samimisiniz “İş’te Kadın” projesi ile ev hanımlarına da maaş bağlayın. Zira onlar da evde kendi çocuklarına bakıyor ve evlerini tek maaşla -eşlerinin maaşıyla- çekip çeviriyorlar.

Kadını düşündüğünü söyleyerek kadınlar arası sınıf oluşturanlar bilmeliler ki ayrışmanın, toplumsal sıkıntıların, buhranların başını kadınlar çeker. Bir ailede bile böyledir; eltilerin kavgası aileye zarar verir. Bunu toplumsal olarak düşünün. Tam bir facia… Ev hanımları maaş isteyince çalışan kadınlar taarruza geçiyor. Çalışana verilen de ev hanımının zoruna gidiyor. Çocukluya verilen, çocuksuzu incitiyor. Sebep olunan ayrışmaya bakar mısınız?

Kreşler çocukla doldu taştı. Bazı şehirlerde yatılı kreş uygulaması var. Aile çocuğu kreşe gönderiyor, hafta sonu alıyor. Ebeveynli yetimhane oldu kreşler. Bir nevi ‘modern sokağa atma’… Kadınların bu denli iş hayatına atıldığı ve çocukların bu kadar yalnız bırakıldığı başka bir zaman olmamıştı. Bazıları cümlenin ilk kısmını alıyor ve bununla iftihar ediyor. Ancak unutmayalım ki ailemiz ve çocuklarımız elimizden yavaş yavaş kayıp gidiyor. Bu gidişle sözü dinlenmeyen, kendisine hürmet edilmeyen yapayalnız yaşlılar olarak öleceğiz. Vesselam.