Özür abdesti alan kimse normal şartlarda abdestsiz sayılır. Sadece kendisinde bulunan hastalıktan dolayı geçici olarak abdestlidir; bununla ancak vakit çıkana kadar farz olan namazını eda edebilir. Bu şekilde abdest alan birinin, kendisi gibi özür sahibi başka birine imamlık yapması fukahânın ittifakıyla caizdir. Ancak özürlü kimsenin, sağlam kişilere imamlık yapmasıyla ilgili iki farklı görüş bulunmaktadır;

Birincisi; Hanefi ve Hanbelilerin görüşüdür ki özürlü kimsenin imametini kabul etmezler. Bu görüşe gidenler, normal şartlarda bu durumdaki imamın abdestsiz olduğunu söylerler. Bu sebeple abdestli kişilere imamlık yapamazlar.

İkincisi; Maliki ve Şafi mezhebinin gittiği görüştür; özürlü kimsenin kendi hakkında sahih olan namazın başkası için de sahih olacağını söyleyerek özürlü abdesti alan kimsenin imamlığını geçerli sayarlar. Bununla birlikte Maliki mezhebi özürlünün imametini mehruh görür.