Ticareti yapılan pamuğa zekâtın farz olduğuyla ilgili ihtlaf yoktur. Ancak hasadı yapılan pamuğa zekâtın (öşür) farz oluşuyla ilgili mezhep imamları arasında farklı görüşler bulunmaktadır. Cumhura göre sadece azık olarak saklanan temel gıda ürünlerinin ve aynı özellikteki meyvelerin zekâtı verilir (İbn Kudâme, El-Muğn, II, 306). Nitekim Peygamber efendimiz (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurmuştur: Zekât, sadece Arpa, buğday (temel gıda), hurma ve üzüm (meyve) gibi ürünlerden alınır (Hâkim, Müstedrek, I, 558, No: 1457).

Hanefî mezhebi yerden çıkan her şeyin öşrünün verilmesi gerektiği görüşündedir. Dolayısıyla pamuğun ve pamuk tohumunun da zekâtı verilmelidir (El-Fetâvâ’l-Hindiyye I, 204). Konuyla ilgili Hanefilerin delili şu iki ayet-i kerimedir: Ey iman edenler, kazandıklarınızın iyi olanından ve sizin için yerden bitirdiklerimizden infak edin (Bakara 267). Asmalı ve asmasız (üzüm) bahçeleri, hurmaları, ürünleri çeşit çeşit ekinleri, zeytinleri ve narları, birbirine benzer ve benzemez biçimde yaratan O'dur. Her biri meyve verince meyvesinden yiyin, hasat günü de hakkını (zekât ve sadakasını) verin… (En'am 141)

Günümüzde pamuk gibi, artık sanayi ürünü olan ve kazancının ciddi manada yüksek olduğu bir ekinin zekâtının verilmesi gerek ihtiyat gerekse elde edilen bu yüksek gelirde fakirlerin hakkını gözetme bakımından daha fazla ön plana çıkmaktadır. Bu hususta çiftçinin, aksi görüşte olan mezhebini mazeret olarak göstererek pamuğun zekatını vermemesini uygun görmüyoruz.

Diğer zirai mahsullerde olduğu gibi, doğal yollarla sulanıyorsa onda bir (1/10), masraf yapılarak kişinin kendi imkanıyla sulanıyorsa yirmide bir (1/20) olacak şekilde pamuğun zekâtı verilir.