Hamd âlemlerin Rabbine, salât ve selâm da O’nun pak Rasûlüne olsun.

Diploma alımının, meslek sahibi kişilerin artıp insanlığın azaldığı bir çağda yaşıyoruz. Hangi ortama yolumuz düşecek olsa “Acaba burada nasıl kişilerle karşılaşacağım?” diye düşünmekten kendimizi alamıyoruz. İşimizi yaptıracağımız bir işçiden tutun, devlet dairesindeki memura kadar… Çocuğumuzu yazdıracağımız okuldan tutun, gideceğimiz doktora kadar hep bir merak içine giriyoruz. İnsanları kalbiyle ve duruşuyla değil, kalıbıyla ve kıyafetiyle değerlendirenlerin sayısı az değil.

Bazen bir devlet dairesine işiniz düşüyor ve memurların yönlendirmesiyle ordan oraya gezdikten sonra ilk kapının önünde buluyorsunuz kendinizi. Bazen de daha ilk seferde işiniz hallediliyor. Aradaki fark, insan kalabilenlerin ve halden anlayanların farkıdır.

Bazen bir muayenehaneye girmenizle çıkmanız bir oluyor. “Yahu daha derdimi anlatamadım?” “Üzgünüm, zamanım yok. Zaten senin de bir şeyin yok.” Can pareniz evladınız rahatsızlanır. Doktordan bir fayda görmediğiniz gibi “Hastalık hastası olmuşsun. Çocuğu da yorma buralara kadar!” ithamıyla adeta kapı dışarı edilirsiniz. Burnunuzun dibinde onlarca doktor olmasına rağmen uzaklarda bir ‘insan doktor’ bulursunuz.

İnsanlığından zerrece taviz vermeyenler de yok değil. İnsanlığın, her türlü dünyalığın ve kibrin üstündeki değerini bilenlerdir onlar. Artırılan iyiliğin, paylaşılan ilmin insanlığın geleceğinde ve geleceğin huzurunda önemli bir etkiye sahip olduğunu bilirler ve cömertçe paylaşırlar. İnsanlığa ve insana dair ümitleri filizlendiren böyle şefkatli insanlar, Allah’ın rahmetinin de bir yansımasıdır. Tam ‘Çok yoruldum artık.’ dediğimiz anda yetişen bir insan, Allah’ın rahmetinden bir cüzdür ve Allah’a olan güvenimizi pekiştirir.

İnsan olmak önemli… Ancak ekmeğin aslanın midesinde olduğu şu devirde insan kalmak daha da önemli… Eskiden anneler çocukları için “Vatana, millete faydalı olsun.” diye dua ederlerdi. Şimdi birçoğu “İyi bir iş sahibi olsun.” diye dua ediyor. Genç iyi bir üniversite kazanıyor ama bu kazanım onun insanlığını kaybetmesiyle sonuçlanıyor.

Eski, halden anlayan babacan insanların sayısı gün geçtikçe azalıyor artık. Yeni nesil ve yeni meslek sahiplerinin çoğu sadece kendini kurtarmanın derdinde... Her sınav zamanı dualar etmeli, “Rabbim, insan olanları ve insan kalacak olanları kazandır.” diye. Memursa insan kalacak memur olsun, öğretmense, tıpçı ise, hukukçuysa, mühendisse, her ne ise hep insan kalacakları rahmetiyle desteklesin Rabbim. Hep insan olan ve insan kalanlardan razı olsun, onları her iki cihanda en güzel nimetleriyle sevindirsin. Başkalarının sıkıntılarını giderdikleri gibi Rabbim onların da sıkıntılarını gidersin. Başkalarının evlatları için çabalamalarından dolayı onların evlatlarına ve nesillerine hep güzellikler ve hayırlar nasip etsin. Rabbim insana rast getirsin cümlemizi…