İş sahipleri veya devlete bağlı resmi kurumlar, personellerinin maaşlarını banka üzerinden kendilerine ulaştırıyorlar. Bankalar memurlara ait olan bu maaşlardan bir an dahi olsa faydalanıyor ve bunu kendi faiz çarkları için büyük kazanç olarak görüyorlar. Sonrasında ise kazandıkları haram paranın bir kısmını, iş sahipleriyle veya bazen memurların ya da emeklilerin bizzat kendileriyle anlaşma yaparak onlara verme vaadinde bulunuyorlar. Anlaşma neticesinde bankaların memurlara verdiği promosyon -bilerek veya bilmeyerek olsa da- maaşı yatırılan kişilerin parasıyla elde edildiğinden, bu parayı kişinin ne kendisi ne de anne, baba, eş ve çocukları kullanabilir. Haram yollardan elde edildiği için maaş sahibi ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin dışındaki fakir ve muhtaçlara verilmelidir.
Öyleyse bu hususla ilgili bankalarla bireysel olarak anlaşma içerisine girilmemesi gerekir. İş sahibi, maaşları faizli bankalar üzerinden işçilere ulaştırıyorsa, maaş günü gelir gelmez, geciktirmeksizin bu paranın bankadan ya çekilmesi ya da bankanın mobil uygulamaları üzerinden finans kurumlarına aktarılması gerekir. Zira ortada maaş sahiplerinin paralarıyla işlenen bir kötülük söz konusudur. Buna hiçbir şekilde aracı olmamak gerekir. Allah (cc) Kur'an'ı Kerim'de kötülük üzerine yardımlaşmayın diye buyuruyor.
İyilik ve takva üzere yardımlaşın. Ama günah ve düşmanlık üzere yardımlaşmayın. Allah'a karşı gelmekten sakının. Çünkü Allah'ın cezası çok şiddetlidir (Maide 2).
Katılım bankalarının konuyla iligli uygulamalarında ise faiz söz konusu değildir. Zira bu bankaların çalışma prensiplerinde paradan para kazanma durumu yoktur. Bilakis kendi sermayeleri ve müşterilerinin kâr payı ile mevzuat hesaplarındaki paralar, vadeli alışverişler başta olmak üzere ticari alanlarda değerlendirilmektedir.