Çoğunuz çocukluluğunuzda yaşamısınızdır: Bahara çalan bir kış gününde temiz elbiselerinizi giyip dışarı çıkarsınız. Mahallede akranlarınız toplanmış top oynuyorlar. Siz de katılırsınız. Ancak saha yer yer su birikintili ve çamurludur, top adeta çamur yumağıdır. Tertemiz elbiselerinizle daldığınız oyunda bir yandan temiz kalmak için düşmemek, topa hedef olmamak için azami gayret gösterirken bir yandan da galip gelmek için var gücünüzle gayret edersiniz. Temizliğiniz en ufak bir kiri bile kabul etmemektedir.
İlerleyen zamanda ikisinin aynı anda mümkün olmadığı kanaatine varırsınız. Çünkü rakipleriniz sizin bu titizliğinizin farkındadır ve sizi kendileri gibi bulaştırmak için “çamura yatmak” kabilinden çirkeflik yapmaktadır. Karar aşamasındasınız: Ya temiz kalıp eve öyle döneceksiniz ya da kendinizi kaybedip kazanmak uğruna sahaya dalacaksınız.
Şahsen bu seçeneklerden ikisini de seçtiğim zamanlar olmuştur. Peki, çoğumuzun benzerini yaşadığı bu tecrübeyi niye anlatıyorum?
Daha önce tecrübe etmediğimiz bir sahada başladığımız yeni oyuna çok benzerlik gördüğüm için. O oyun; oy oyunudur. Geniş anlamıyla; siyaset… Dostların genelinin “size göre değil” dediği bir alan…
Seçime 15 ay kala resmen kurulan Hür Dava Partisi siyasete yeni bir anlam yüklemeye başlamıştı. “Siyaset yalandır” anlayışının hükmettiği ve pratiğiyle kendini ispatladığı bir siyasi ortamda “İslami bir siyaset” hedefleniyordu. Ancak kendisi olabildiğince yeni ve temiz olduğu halde ortam alabildiğine çamurlu ve iğrençti. Hatta kimi zaman döneklik örnekleri görüldükçe; “siyaset gerçekten de bize göre değilmiş” dedirtecek kadar çirkinleştiriliyordu. İmkânlar kısıtlıydı, tahammülsüzler de ellerinden gelen engellemeleri yapıyordu.
Olumsuzluklara rağmen insanlara gidilmeye devam edildi. Gidilen insanlar sevinçlerini gösteriyor, bu yeni partinin ne kadar gerekli olduğunu dile getiriyordu. Kimin ağzını açsan eskilerden şikâyetçiydi. “Ser sera, ser çawa” deniyor, destek sözleri veriliyordu. Partinin yalan bilmez, kalbi temiz üyeleri de umutla doluyordu. Haliyle bu durum, bir beklenti oluşturdu. Ancak genel kanaate göre sayısal açıdan beklenen olmadı. Parti tabanı bir il ve birkaç ilçede ipi göğüslemeyi beklerken; netice üçüncü sıra oldu.
Sandık sonucuna birçok sebep sıralanabilir tabi: Gülen çevresinin hükümete saldırısıyla Erdoğan etrafında kenetlenme güdüsü, Güneydoğu’da sandık çevresinde terör estirilirken güvenliğin duyarsız kalması; en önemli iki sebep. Belediye meclis üyeliği uğruna anlayışı zıt partilerin desteklenmesi, kimi yerlerde oy satılması, kirli propagandalar vs. sebepler de sıralanabilir.
Ancak bana göre en önemli sebep HÜDA PAR’ın temiz kalmak yönündeki hassas tavrıdır. Çünkü yola çıkarken siyasetin insanı bozma özelliğiyle o kadar korkutulmuştu ki; yolun başında o tuzağa düşmek istenmiyordu. Adeta siyasetten uzak bir siyaset yapılıyordu. Bu üslup kimi dostlara “Sizin arkadaşlar siyaseti bilmiyor, siyaset değil tebliğ yapıyorlar” dedirtiyordu.
Hülasa; HÜDA PAR çamurlu top misalindeki siyaset oyununda bir yandan galibiyet için çaba gösterirken bir yandan da üstüne çamur bulaşmamasına dikkat etti. Her topa girmedi. Çünkü herkes farkındaydı ki; en ufak bir leke temiz üsluba zarardı. Birçok fırsatı, kirlenme ihtimal ve tehlikesi sebebiyle kullanmadı. Haklı olduğu halde hakkından feragat etti. Doğruyu doğru bildiği halde her yerde söylemek doğru olmayacağından söylemedi. Rakiplerinin çirkefliklerinin farkında olduğu halde müspet siyaset adına bahse konu etmedi. Yanlış hareket olmadığı halde yanlış anlaşılabilir kaygısıyla temkinli davrandı, basit ortaklıklara girişmedi.
Bana göre Hür Dava Partisi; miras değerli, misyon ağır, vizyon yüksek olduğu için, karar aşamasında temiz kalıp eve öyle dönmeyi tercih etti. Bu da “Yanlış adaylarla seçimi kazanmaktansa, doğru adaylarla seçimi kaybetmeye razıyız” sözünün ispatı oldu.