‘İnsanlara teşekkür etmeyen Allah'a da şükretmez.'
[Tirmizî, Birr 35, 1955); Ebu Dâvud, Edeb 12, (4811).]
Çocuklarımıza elindekinin kıymetini bilmeyi öğretememek günümüzde yaşadığımız sıkıntıların başında geliyor sanırım. Sürekli duyuyoruz,‘hocam ne diyorsa alıyoruz ama beğenmiyor, maddi durumumuz iyi olmamasına rağmen ihtiyaçlarını karşılıyoruz gene de çocuğu mutlu edemiyoruz, bir şey ile yetinemiyorlar hep daha iyisi ve farklısını istiyorlar'gibi şikâyetler uzayıp gidiyor.
Genele baktığımızda nankör ve açgözlü insanların çokluğunu fark ediyoruz etrafımızda. Bunun en mühim sebebi şükür eğitiminin verilememesi veya yetersiz verilmesidir. Şükretmek, çocuğumuzun güçlü bir ruhsal yapıya sahip olmasında rol oynayan en önemli öğelerdendir. Şükür duygusu bir çocuğun ruh halinde canlandırıcı bir görev üstlenebilir ve etkin bir şekilde problemleri çözmesi konusunda destekleyici bir rol oynar. Şükür duygusu insanı mutlu eden ve hayatına anlam katan en önemli duygulardandır.
Peki, ne oluyor da çocuklar şükürden uzaklaşıyor insanlara teşekkür etmiyorlar. Bu duygu doğuştan mı gelir yoksa bizim tutumlarımız mı çocukları bu hale getiriyor. Duruma baktığımızda karşımıza şunlar çıkıyor:Özellikle her arzusu yerine getirilen çocuklar teşekkür etmekten de aciz oluyorlar. Bu, onları kıskançlık ve bencillik gibi kötü huyların pençesine bırakıyor. Bir insana her istediğini koşulsuz şartsız sınırsızca verdiğinizde elindekinin kıymetini idrak edemez ki şükredebilsin. Bu yüzden öncelikle her şeyin bir sınırı olduğu, bazı şeyleri elde etmek için uğraşılması ve hiçbir çaba göstermeden sahip olduklarımız için ise Yaratıcıya şükredilmesi gerektiği erken yaşlarda aşılanmaya başlanmalıdır çocuklara.
Şükür eğitiminde en önemli araç çocuğun her istediğinin olmamasıdır. Her gün istediğini yiyebilen, istediği oyuncağıyla oynayabilen bir çocuk neden ve nasıl şükretsin? Oysa elindekini kısa bir süre dahi olsa kaybeden çocuk düşünmeye başlar: “Demek ki sahip olduklarım her an elimden gidebilir!” Bunu sağlayabilmek için zaman zaman küçük mahrumiyetler yaşatılabilir. Şefkat duygunuz galeyana gelip çocuk istekleri karsısında dirayetli olmanız gerekebilir.
Neler yapılabilir?
* Öncelikle ebeveynlerin örnek teşkil ederek çevresindekilere yardım etmesi, sürekli dilinden teşekkürü eksik etmemesi, Allah'ın nimetlerini sürekli dile getirmesi çocukta farkındalık geliştirir.
*Çocuğa sahip olduklarının farkına varabileceği bir anlayış kazandırılmalı.
*Çocuğa herkesin şükredecek bir şeye sahip olduğu bilinci kazandırılmalı, başta vücut özelliklerimiz ve kâinat gözlemi yapılıp verilen nimetler için tek tek şükredilmelidir.
*Nimeti verenin Allah olduğu bilinci çocuğa kazandırılmalı ve her zaman faile vurgu yapılmalıdır. Allah yağmuru yağdırdı, Allah güneşi doğurdu ve batırdı gibi söylemler kullanılmalı.
* Çocuğunuzun hayatındaki iyilikleri görmesini sağlayın, böylece en kötü günlerinde dahi şükredecek ne kadar çok şeye sahip olduğunun farkında olacaktır.
* Çocuğun kıskançlık duygularını geliştirecek tutumlardan kaçınmalı başkasının elindekine fazla vurgu yapılmamalı.
* Öykü ve masallardan yararlanarak çocuğun şükür ve kanaat duyguları güçlendirilmeli.
Çocuklarımızın mutlu olabilmesi, hayatta başarılı olup çevresindekilere yardım edebilmeleri, dünyayı değiştirebilecek gücü kendilerinde bulabilmeleriiçin sabır ve şükür duyguları ile donanmaları gerekir.
Şükür bilinci ile donanmış çocuklar yetiştirmeniz temennisi ile vesselam…
Görüş ve Önerileriniz için... skosman@dogruhaber.com.tr