Sorunların asli unsurlarına değinilmezse çözüm noktasında kargaşa meydana gelir ve sağlıklı bir netice elde edilemez.
Hükümetin başa gelmesiyle birlikte İslami anlamda birçok güzellikler meydana geldi, inkâr edilemez. Ancak bununla birlikte manevi açıdan tahribat da bir o kadar arttı. Ahlak erozyonunun önüne geçilemeyecek kadar günümüzde bir ahlaksızlık baş gösterdi, gösteriyor.
Sorunların merkezine yönelik çözümle birlikte yapıcı bir tavır takınılmazsa üstten gelen sorunlar ne kadar halledilmeye çalışılsa da pek bir kıymeti olmayacaktır. Onun içindir ki zaman zaman bütün bir toplumu ilgilendiren konularda ses etmemiz, yapıcı bir eleştiri de bulunmamız işin ciddiyetini daha çok ortaya koyacaktır.
Son olarak Çalışma ve Sosyal Güvenik Bakanı tarafından, evde çocuk bakan ya da bu işi üstlenmiş olan anneanne/babaanneye bebek bakımı üstlenmeleri halinde devlet tarafından para ödeneceği açıklaması yapıldı. İlk etapta bakıldığında güzel hoş gibi gelse de aslında altında yatan sebepler toplum açısından hiç de hayırlı olmadığını gösteriyor. Bu yasayı duyar duymaz aklıma iki menfî husus geldi. Psikolojik, sosyolojik açından çok yönlü düşünüldüğünde bu menfî durumlar herkes tarafından görülecektir.
Öncelikle her şeyin menfaata dayandığı, karşılıksız bir şeyin yapılmadığı ve çıkarların konuştuğu günümüzde bir anneannenin ya da banaannenin torununa para karşılığında bakması fedakârlığın ya da sevginin yerini paranın aldığını gösterir. Zaten toplumda var olan bu duygu daha çok katmerleşerek babaanne-torun ilişkisine kadar gelmiş olur. Bu bir toplum için faciadır, sevgi ve fedakârlığın artık bir çocuktan bile esirgendiğini gösterir. Bu anlamda bu karara çok da masum bakılmamalıdır.
Ayrıca bayanları iş hayatına teşvik etmek gibi trajik bir vakada vardır. Çocuklarından dolayı işe gidemeyen annelere artık kolaylık sağlanmıştır böylece, fakat bir topluluk için bu hiç de iyi değildir. Zaruri çalışmayı bir kenara koyuyoruz, lakin kariyeri anneliğe tercih eden ve çocuğunu annelik terbiyesi ve duygusundan mahrum eden toplum için bir felakettir bu. Anneanne ve babaanne dahi olsa asli terbiyeyi ve sevgiyi annesinin vereceği bir çocuğu, başkalarına para karşılında emanet etmek, sağlıklı bireyler yetişmesi açısında oldukça çelişkilidir.
Başta da dediğimiz gibi bazı sorunların kökenine inmek ve ona göre çözümler getirmek gerekir. Yoksa çözüm olarak getirilen hususlar yeni ve daha kötü sorunların da asıl zeminini doğurmuş olacaktır. Bir karar verilirken en başta bunun toplum açısından getirisi- götürüsü esas alınmalı. İlk esasa alınacak yön ise ahlak, maneviyat olmalıdır. Yoksa her şehirde koca koca gökdelenler dikilmiş olsun ne fayda, o toplumda ahlaktan eğer bir iz yoksa...