Baba, malını evlatları arasında bölüştürürken adâleti elden bırakmamalıdır. Evlatlar arasında ayrım yapmak, aralarındaki sevgi ve muhabbeti azaltır, yerini kin ve nefrete bırakabilir. Fakihlerin çoğunluğuna göre mal hususunda çocuklardan birini diğerinden üstün tutmak mekruhtur. Aralarında Ahmed Bin Hanbel’in de bulunduğu diğer bazı fakihler ise çocuklardan birine fazla mal vermenin haram olduğu ve verilen malın iade edilmesi gerektiğini savunur (İbn Hacer, Fethu’l-Bârî V, 263; Zuhaylî, El-Fıkhü'l-İslami ve Edilletuhu, IV, 705). Sahâbeden Beşîr Bin Sa‘d, oğlu Nu’mân’a bir hibede bulunmak ister. Hz. Peygamber’i buna şahit tutmak isteyen Nu’mân’a Resûl-i Ekrem, “Öteki çocuklarına da bir şey bağışladın mı?” diye sorar. Nu’mân “hayır” diye cevap verdiğinde Allah resulü (aleyhissalatu vesselam) şöyle der: Allah’tan korkun ve çocuklarınız arasında adaletli davranın (Buhârî, Hibe, 12, No: 2587).
Adâlet hususunda evlatlar arasında gösterilen hassasiyet çocuklar ile torunlar veya torunların kendi aralarında da gösterilmelidir (Heytemî, Tuhfetü’l-Muhtâc VI, 307). Çocuklardan veya torunlardan biri hastalık vb. sebeplerden dolayı daha çok mala ihtiyaç duyarsa baba/dede ihtiyaç kadarı fazlalığı kendilerine verebilir (Fethu’l-Bârî V, 263).