Gündem gerçekten çok kalleş. Olup bitenleri birazcık olsun anlamaya çalışanlara, bir adım daha ileri giderek yorum yapmak ve bir şeyler söylemek isteyenlere tam bir fırıldak çeviriyor.
Günlerdir gündemimizi papaz meşgul etti. Netice hakkında hepimiz bir şeyler söylüyoruz. Neticeyi hezimet olarak görenlerimizin yanı sıra ülkemiz için iyi oldu, olması gereken buydu diyenleriz, başta istenen ceza, sonunda verilen ceza biraz daha tartışılacak.
Gündemin kalan boşluğunu da Cemal Kaşıkçı doldurdu.
Doğru konuşalım, her birimiz kendi çapında sükutu hayale uğradı. Olaylar tahminlerimiz istikametinde gelişmediği gibi temennilerimiz yönünde de gerçekleşmedi. Bu durumu ister isabetsiz kararlara bağlayın ister başka sebeplere yıkalım.
Boğuştuğumuz ekonomik gündem hakkında benzer şeyler söyleyebiliriz. Neticelerini izlemekten başka fazla bir şey yapamıyoruz.
O halde ne yapmalıyız? Bir zamanlar bizim köyümüzde ve civar köylerde halıcılık en önemli geçim kaynağıydı, sağlığı yerinde olan bütün bayanlar dört beş kişi olur bir tezgahta halı dokurdu. Bayanların asıl işleri buydu.
Bazen mahallede bir düğün, bir kavga, bir olay çıktığında ister istemez halayı bırakırlar ve olup biteni izlemek zorunda kalırlardı.
Daha sonra asıl görevleri olan halının başına döndüklerinde yaptıkları ilk şey kayıplarından dolayı üzülmek, kaç sıra geri kaldıklarını hesap etmek, keşke tezgahımızın başından kalkmasaydık diye pişmanlıklarını dile getirmek olurdu.
Benzer bir durumu yaşıyoruz. Müslümanlar olarak kalleş gündemlere kendimizi tamamen kaptırıp keşke demeyelim. Kulluğumuzu ifa etmekten geri kalmayalım, kulluğumuzun seviyesini düşürmeyelim diyorum.
İbadet hayatımızın yanında ilim adına bir halı tezgahımız olmalıdır. Her gün disiplinli olarak önünde oturduğumuz bir ders tezgahımız mutlaka olmalıdır.
Biliyorum, gündeme kulağımızı tamamen tıkayamayız, ama kendimizi tamamen kaptırıp da sonunda keşke demeyelim.
Aslında kendi tezgahımızı disiplinli bir şekilde yürüttüğümüzde bir şeyin farkına varacağız; gündemi daha sakin ve sağlıklı değerlendireceğiz.