Kadının gayri meşru bir fiilde bulunması mehir hakkını düşürmez. Rivayet edildiğine göre karısına zina isnadında bulunan bir adam mülâaneden sonra Peygamber’e (aleyhissalatu vesselam) gelip “kadına (mehir olarak verdiğim) malım ne olacak?” diye sordu. Peygamber (aleyhissalatu vesselam) “…sana mal yok…bu mal (mehir) fercini helal kılmanın karşılığıdır…” (Müslim, Liân, 5, No: 1493) diye cevap verdi. İmam Nevevî “kadın kocasını doğrulayıp zina yaptığını itiraf etse bile mehir hakkı düşmez” der (Nevevî, Şerhu Müslim X, 126).
Zifaf gerçekleştikten sonra kadından mehri geri almanın tek yolu kendisiyle hul’/muhâlea yapmaktır. Muhâlea, kadının belli bir bedel vermesi karşılığında kocanın ayrılmaya razı olması demektir. “…Apaçık hayâsızlık yapmadıkça onlara verdiğiniz (mehrin) bir kısmını ele geçirmek için onları sıkıştırmayın…” (Nisa 19) ayetinde geçen “hayâsızlık (fahişe)” kelimesini zina olarak yorumlayan alimler, “kocanın, zina yapan eşinden mehrinin tamamını veya bir kısmını geri alıncaya kadar kadına zorluk çıkarıp onu sıkıştırabilir” demişlerdir. Kadın bu zorlama neticesinde eşine mehri iade edecek ve hul' aracılığıyla ayrılma gerçekleşecektir. Ayrıca bu ayet, zina etse bile mehrin kadının hakkı olduğunu gösteren bir başka delildir. Çünkü koca kadının hakkı olmayan bir şeyi ondan geri almaya zorlayamaz. Mehir her halükârda kadının hakkıdır (Kurtubî, el-Camiu’l-Ahkâmu’l-Kur’an, VI, 156-157).