Düşündüm ben kara kara
Tut elimden dara kaldım.
İçim kanar yara yara
Ateşlere nara kaldım
Girdiğim yol upuzundur
Sırattan hiç farkı yoktur
Gelen gidenler yorgundur
Şu dünyada yora kaldım
Civan civan kahramanlar
Tarihe destan yazdılar
Kervan kervan geçti dostlar
Tek başına bura kaldım.
Erenler erdi maksada
Şehidler vardı murada
Kabul gördü aşk semada
Ben sevdamdan ücra kaldım.
Lerze lerze titrer kalbim
Vurgun yedi can ciğerim
Duaya durdu ellerim
Bir Allah’a Yar’a kaldım
Nazlı bahar uzaktadır
Şu gördüğün afaktadır
Bahtım meğer şubattadır
Kara kışta kara kaldım
Elemliyim kederliyim
Müzmin başlı bin dertliyim
Çok şükür ki bilir rabbim
O’ndan yana nura kaldım.
Çıktığım yol gurbet oldu
Vuslat bana hasret oldu
Güneş batıp akşam oldu
Karanlıkta çıra kaldım
Özlem hasret her yanımı
Sarıp sarmış dağlarımı
Çayır gülzar bostanımı
Vuslat vuslat sora kaldım
Donuk donuk şu mevsimler
Geçmeyen günler geceler
Soğuk soğuk kelepçeler
Mızrabımla cura kaldım
Ben Yusuf’un mektebinden
Can Yakub’un hanesinden
Zalim yalancı kardeşten
Kurda kuşa kıra kaldım
Baş vermişim sevdasına
Muhammed gül’ün aşkına
Mühür vurdum kavgasına
Ben kavgamda dura kaldım.