Bağnazlık; bir kimseye veya bir şeye aşırı bağlılık demektir. Bağnazlık hoşgörüyü içten içe yok etmektir. Bağnaz ise olaylara dar bir çerçeveden bakan ve birine taraftarlık ederek bir fikir ve görüşü diğer fikirlerden üstün tutan, başka fikir ve dinden olanlara karşı düşmanlık yapandır. Çağımızın karanlık problemi olarak nitelendirebileceğimiz bağnazlık, iyi güdülerimizi yok etmekte. İç ve dış savaşların en büyük tetikçisi olmaktadır. Çünkü dünyada İslam adına yaşanan vahşetin en önemli nedeni İslam'ı eksik bulup ona ekleme yapmak isteyen bağnaz zihniyettir. Bu elem verici hastalığın çözümü ise şunlardır:
“İLİM”
ilim ilim bilmektir
ilim kendin bilmektir,
sen kendini bilmezsin
ya nice okumaktır.
Yunus Emre'nin dediği gibi ilim kendini bilmektir, kendini bilmeyen başkalarının yanlış fikirlerine kapılarak dar düşünceye sahip olur ve tarafgirlik yapar. Kur'an bize doğru bilgiyi araştırıp bulmamızı söyler. Zira doğru bilgi, taasubu önler ve insanı bağnazlıktan kurtarır.
”Hakkında kesin bilgi sahibi olmadığın şeyin peşine düşme” (İsra,36)
Allah (c.c) Kitab-ı Mubin'inde şifa niteliğinde bizlere beyan ettiği üzere, kesin bilgi sahibi olmamak bizleri bağnazlığa sürükler.
-Din, belirli şeylere tek bir yönden bakmak değil, her şeye belirli bir yönden bakmayı öğretir. Geçmişten beri müşrikler atalarımızın dini diyerek batıl bir dini hak olarak kabul etmelerinin sebebi bağnazlıktır.
“ARAŞTIRMA” . Hayatımızın her alanında bizlere sunulan bilgiler bizlere fayda sağlamakta ancak gereği gibi araştırma yapılmadığı takdirde hakikate gözlerimizi kör etmektedir. Allah (c.c) ‘ın bizden istediği kesin bilgi sahibi olarak bir şeyin peşinden gitmek. Bağnazlık taklidi imanın en büyük tetikçisidir. Her gördüğümüz ve her duyduğumuz şeye inanmak yerine onun hakkında araştırma yaparak bu karanlık tehlikeden kurtulabiliriz.
Son olarak, kendimizi tanımamıza engel olan bağnazlık hakkı tanımamıza da engel olacaktır. İhtiyacımız olan tek şey düşünüp hakikate ulaşmak için elimizden gelen çabayı göstermektir. Bağnazlık düşünce özgürlüğümüzü ortadan kaldıran, kalplerimizi ve gözlerimizi kör eden karanlık bir hastalıktır. Şairin gözlemlediği gibi “Bağnazın kafası gözbebeği gibidir; ne kadar aydınlık olursa o kadar küçülür”. Bizler aydınlanmaya muhtaçken, körlüğümüzle aydınlığı karanlığa dönüştürmemeliyiz.