Gazze direnişi yüzleri berraklaştırmaya devam ediyor.
Antiemperyalist olduğunu iddia edenlerin nasıl emperyalistlerle ittifaklara girdiğini, insan haklarından söz edenlerin nasıl insanlık dışı bir tutum sergilediklerini hep birlikte görüyoruz.
Sağ ve sol kavramları da bir kez daha anlamını kaybetmiş durumda.
80’li yıllarda haber sunan spikerlerin “sağcı Hristiyanlar” ve “solcu Müslümanlar” tanımlaması şaşırtıcı geliyordu.
İdeolojik olarak solcu, kimlik olarak Müslüman olanlara “solcu Müslüman” tanımlaması yapılırken, statükocu, muhafazakâr ve yer yer faşist bir karaktere bürünenlere “sağcı” deniyordu. “Sağcı Hristiyanların Hıristiyanlıklarında muhafazakâr olmaları da beklenen bir şeydi; ama bu da pek yerine oturmuyordu.
Günümüzde ise çelişkiler daha da artmış durumda. Sağcı Bush’un söylemleri ve uygulamaları ile solcu Obama’nınkiler arasında ne fark var?
Ya da Siyonist terör şebekesine bakalım.
2009’da şebekenin başındakiler içlerinde solcuların da olduğu bir ekip idi ve o ekip fosfor bombası kullanmak dâhil her türlü alçaklığı yaptı.
Şimdilerde sağ ve aşırı sağın bir koalisyonu var ve aynı alçakça saldırılar devam ediyor Gazze’ye yönelik.
Almanya ve İngiltere’de sağ iktidarlar işbaşında ve Siyonist şebekeye çok net bir destek söz konusu.
Fransa’da sol bir yönetim var ve bu yönetim ilkesizlikte sınır tanımayarak “protesto yapma hakkını” bile engellemeye çalışıyor.
Kürt solu, Amerika ile ittifaklara giriyor ve Siyonist şebekenin yanında yer alıyor. İsrail’in protesto edildiği bir yerde, malum güruh tarafından siyonist rejimin bayrağının açılması başka neyle izah edilebilir? Bunun yanı sıra Kürt sol çevrelerden “demokrat İsrail” güzellemelerinin ardı arkası kesilmiyor. İsrail’e eleştiriler getirilmek istendiğinde de önce Hamas suçlanıyor ardından israile çağrıda bulunuluyor. Siciller çok temizmiş gibi Hamas’ın saldırılarında sivillerin zarar gördüğü ve buna bir son verilmesi gerektiği söyleniyor.
Türk solunda da benzer çelişkiler var.
Müslümanlardan ve Müslümanların değerlerinden ne kadar uzak olduğunu ilan etmek için Ramazan ayında rakı ile poz veren Hüseyin Aygün’ün mesajları birçok şeyi özetliyor aslında.
“Biz Hamas’a değil Gazze’ye destek veriyoruz” diyor Aygün. Hamas’ın “kafa kesen” IŞİD’in müttefiki olduğunu iddia ediyor.
Varil bombalarıyla halkın üzerine ölüm yağdıran, insanlıktan biraz bile nasibini almamış “Sosyalist Baas”ın müttefikidir Hüseyin Aygün. IŞİD’in İhvan’a yakın gruplar dâhil diğer tüm muhalif gruplarla savaştığını göremeyecek kadar kördür Aygün. Ya da belki de Ramazan münasebetiyle Allah’a isyanı artırarak rakıya fazla yüklendiği için dünyayı ve bölgeyi net olarak göremiyor.
Gazze’ye destek veriyormuş…
Ayık kafayla söylenecek sözler değil bunlar.
Hüseyin Aygün’ün müttefikleri olan “Sosyalist Baas”ın köpekleri, Yermük mülteci kampında binlerce Filistinli’yi katlederek aslında Siyonist terör şebekesi ile birlikte olduklarını, onların müttefiki olduklarını dünya âleme ilan etmişlerdi.
Bunlar solun belki de en kötü örnekleri.
Güney ve orta Amerika solunun ilkelere bağlılık ve insani tepki anlamında kendini koruduğu görülüyor. Gazze’ye destek ve Siyonist terörü lanetleme noktasında asil bir duruş sergiliyorlar.
Türkiye’nin ve Avrupa’nın kokuşmuş ideolojileri arasında bu insani duruştan da söz etmek gerekir. Bunlar tarihi öneme sahiptir.
1968’de Sovyetler Birliği askerleri, Çekoslovakya’yı işgal ettiğinde Fransız komünist partisi yöneticilerinden Roger Garaudy, buna tepki göstermiş ve “Benim istediğim sosyalizm sizin Çekoslovaklara zorla kabul ettirmek istediğiniz sosyalizmden farklıdır” demişti.
Garaudy, bu açıklamasından sonra Komünist Parti’den atılmıştı; ama ilkeli ve insani duruşuyla birçok düşünüre ilham vermişti.
Garaudy, sonrasında Müslüman olmuş ve yazdığı Siyonizm karşıtı kitaplardan dolayı cezalandırılmış ve tecrit edilmişti. Günümüz dünyasında kokuşmuş ideolojilerin hüküm sürdüğü bu dönemde böyle ilkeli ve insani duruşa sahip insanların çıkması önemlidir.
“Kralın çıplak olduğunu” daha fazla insan görmeli ve sesini yükseltmelidir, aksi takdirde dünya biraz daha yaşanmaz bir hal alacaktır.