Hayatın normalleşmesi, siyasi normalleşme, ekonomik normalleşme gibi birçok normalleşme türü vardır.
Normalleşmenin kadim kültürümüzdeki karşılığı “tabiileşme” deyimiyle ifade edilmiştir.
Nitekim Arap dünyası hala normalleşmenin karşılığında “tabiileşme” tabirini kullanıyor.
Tabii lafzından türeme “tabi ki, tabi tabi” onay edatı Türkçede yaygın bir kullanıma sahiptir.
Birine bir şey söylediğinde ondan bir şey istediğinde eğer ”tabi ki, tabi tabi” bu ya bir dayatmadır ve bunu kerhen söylüyordur ya da bunu doğal olarak içine sindirerek söylüyordur.
“Tabi tabi” edatı, bu talebiniz “elbette yerine gelecektir, sözünüzü, emrinizi yerine getirmek en tabii, en doğal olandır” anlamını ifade ediyor.
Ya da “tabiata aykırı da olsa bunu yerine getirmekten başka çarem yoktur. Tabiata aykırı olsa bile bunu yerine getireceğim” gibi bir mesaj içeriyor.
Buradan şuna geleceğiz.
Tabii, doğal, fıtri bir şey istendiğinde buna “tabi tabi” diye cevap vermek son derece doğaldır. Hatta lazım olan da budur
Lakin tabii olmayan şeylere de “tabi tabi” demek son derece sıkıntılı bir durumdur.
Bir süredir BAE’nin başını çektiği bazı Arap ülkeleri işgalci israil’le normalleşme, onların deyimiyle “tabiileşme” süreci yürütüyor.
Tabii “Sağduyuya, mantığa, olağan düzene uygun olan” demektir.
Tabii “katıksız ve saf olan” demektir.
Tabii “yapmacık yapay olmayan” demektir.
Bir şeye tabi ki denildiğinde o şeyin bütün bu vasıf ve özellikleri taşıması gerekir. Aksi takdirde “tabi” demek doğal tabii bir durum değildir. Bu bir dayatmadır.
Buna göre işgalci israille tabiileşme olması için işin doğası gereği bir anlayışın hâkim olması gerekir. tabiileşme adı altında hariçten dayatmayla ve “tabi tabi” moduyla olmaması gerekir.
Tabiileşme, her türlü dayatmaya ve aykırılığa “tabi tabi” demek suretiyle olmaz.
İnsanın izzeti ve şerefi tabii olmayan bir şeye “tabi ki, tabi tabi” demeyi kabul etmez.
Neye ilişkin olursa olsun tabii olmayan hiçbir şeye “tabi tabi” dememek esastır. Ve esas bağımsızlık, istiklal budur.
Bu işgalci israil olur başka bir konu olur; birey, toplum, memleket tabii olmayan bir duruma “tabi tabi” diyorsa bağımsız değildir, özgür değildir.
Sosyal, siyasi, ekonomik hayatta, hukukta tabii olmayan yasalar, uygulamalar tabiatı bozar.
İstiklali bağımsızlığı kağıt üstünde bırakır.
Bağımsızlık istiklal, ne olursa olsun sadece tabii olana “tabi tabi” diyerek olur.