Astronotların uzayda uzun süre kalmaları sonucu oluşan kas ve kemik kütlesi kayıplarını inceleyen uluslararası bir ekip, Caenorhabditis elegans solucanlarının genetik değişim geçirerek daha uzun yaşayabildiğini keşfetti.
ICE-FIRST adlı ekip, Hollanda çıkışlı DELTA uzay misyonu ile 2004'te Uluslararası Uzay İstasyonu'na canlı solucanlar gönderdi. Ekip, uzayda kalmanın yaşlanma sonucu kaslarda biriken toksik proteinlerin birikimini yavaşlattığını gözledi. Araştırmacılar ayrıca yedi adet genin de uzayda devredışı kaldığını ve solucanların ömrünü uzattığını gördüler. Genleri dünyada laboratuar ortamında devredışı bırakan ekip, benzer sonuçlar elde etti.
Gen haritası tam olarak çıkarılan ilk çok hücreli organizma olan Caenorhabditis elegans'ın 20.000 geninin çoğu, insanlardaki ile aynı işlevlere sahip. Solucanın genlerinin 2.000 tanesi kas işlevlerini kontrol ediyor ve bunların yüzde 50-60'ının karşılığını insan genlerinde bulmak mümkün. Solucan genelde insanların etkilendiği şartlar altında kas kaybı (atropi) yaşadığı için deney sonuçları büyük önem taşıyor.
Nottingham Üniversitesi'nden Dr. Nathaniel Szewczyk şöyle diyor: "Kasların uzayda küçüldüğünü çoğumuz biliyoruz. Ancak yaptığımız yeni araştırmala, bunun bir rahatsızlık değil, vücudun ortama uyum çabasının bir sonucu olduğunu gösteriyor. Ayrıca düşünülenin aksine kasların uzayda dünyadakinden daha sağlıklı bir şekilde yaşlandığı da ihtimal dahilinde."
chip