YUSUFİ DUYGULAR
Kaç bayram oldu sayamadım, diyordu bir mahkûm annesi. Kaç gece gözyaşı döktüm, kaç kere kokladım, öptüm resimlerini… Açık tuttum hep kapıyı yıllardır… Her gece ondan geriye kalan gömleğini kokladım Yakup gibi… Yakub’un gözlerini açan gömlek nedense açmadı zalimlerin kapılarını…
Yusufumu ararım kuyu diplerinde, camın, telin arkasında… Bayram geldi yine… Açık görüş var dediler. Öperim koklarım Yusufumu, diye düşündüm. Ama heyhat… Onu bile çok gördüler… Varamazsın dediler, göremezsin dediler. Yusuf’un yok burada sürgün ettik onu uzak bir diyara…
Ana Yüreği bu oğul… Uzak tanır mı, gurbet tanır mı, yokluk tanır mı? Ben Yusuf’un yoluna adadım kendimi… Ne Fizan yıldırır beni ne de memleketin bir diğer ucu. Oğlum Yusuf’sa zindanda ben de onun anasıyım yolunda…
İşte böyle anaların yürekleri… Zulme inat, sürgüne inat Yakup gibi adım adım Yusufların izindeler. Helal olsun bu analara…
Yusufilere İthafen
Adını Koymuşlar zindan, zindanlarda ehli iman
Yusufiler saf saf olmuş, zalimlere okur meydan
Eser zulüm cayır cayır, Maltalara yağar kahır
Demir kapı ağır ağır, kapanırken dünya sağır
Selahaddinden Mirastır, Zindan mektebi sabırdır
Said gibi Seyyid gibi şakir kullar deryasıdır
Yusuf’un nurlu kuyusu, zindanlar ilim meclisi
Dikenli teller ardında yetişir cennet gülleri
Bir nefes Güneşe inat, ufuklara çırpar kanat
Beden Tutsak beş adıma umutları ab-ı hayat
Sürgünlerin adı hicret, zalimlere olmaz minnet
Zalimlere müjde verin Yusufları bekler cennet
Kenan’da Yakub misali, kuyudaki Yusuf gibi
Gözyaşları seccadede, ışıldar Sabır güneşi
İlticalar Rabbe gider gam dolarken yürekleri
Tüm dertleri taşır ama tanımaz asla zilleti
Kiminin daha kınalı semaya kalkan elleri
Kimisinin baba olmuş bıraktığı bebeleri
Yetim kalmış zindanlarda kimi uzak diyarlarda
Yusufiler hasret çeker evladına Bayramlarda
Çekilen hasretlerin son bulması, Yusufilerin Hürriyetlerine kavuşması dileğiyle.
Selam Ve Dua ile
(Hür Seda Haber)