Adıyaman'ın tarihi demirciler çarşısı esnafı, çırak bulamadıkları için yeni ustaların yetişmediğini ve bu nedenle mesleklerinin yok olmaya doğru gittiğini söyledi.

Tarihi çarşıda 33 yıldır demircilik yapan Ramazan Erduran, çırak olmadığı için işlerini tek başlarına idare ettiklerini belirtti.

Erduran, "Köylülerimizin getirdiği balta, kazma, köten bıçağı, köten içi gibi zirai aletler üzerine çalışıyoruz. Eskiden 6 kişi çalışıyorduk, şimdi tek başımayım. Teknolojinin bizim alana da el atmasıyla birlikte işlerimiz yavaş yavaş bitmek üzere. Çırak yok. Çırak olmadığı için tek başımıza idare ediyoruz." dedi.

" Çiftçide iş olmayınca bizim de işimiz olmuyor"

Tütün üretimi yapan çiftçilerin kendileri için önemli gelir kaynağı olduklarını dile getiren Erduran, şunları söyledi: "Çıkarılması planlanan tütün üretimiyle ilgili yasa bizi mağdur edecek. Tütün, Adıyaman'ın bel kemiği. Bizim işimiz genellikle çiftçilerle. Çiftçide iş olmayınca bizim de işimiz olmuyor. Mazot ve gübre pahalı olduğu için millet arpa ve buğday yerine tütüne yöneldi. 5 nüfuslu bir aile, 600 kilogram tütün yapınca ekmeğini çıkarıyordu. Şimdi onun da ne olacağı belli değil. Bu konuda yetkililere sesimizi duyurmak için bir şeyler yapmamız lazım."

Çarşıda 1970 yılından bu yana demircilik yapan Mustafa Uyan ise artık eskisi gibi candan ve sıcak muhabbet ile neşeli günlerin kalmadığını anlattı.

Ermeni ustalarından mesleğini öğrendiğini belirten Uyan, "Buralarda birçok arkadaşımız vardı. Şimdi bir kısmımız sanayide çalışıyor. Eski usul çalışanlar olarak bizler buradayız, halen köylüye hizmet etmekteyiz. Maksat köyden gelen vatandaş mağdur olmasın. Ben 1967-1968'leri yaşadım. O zaman buralarda elektrik yoktu. Odunun ateşi akşam bitene kadar çalışırdık. Elektrik olmadığından bütün malzemeleri eğe ile sivriltirdik. Ondan sonra ağızlarını döverdik. Şimdi teknolojiden dolayı her şey kolaylaşmış. Her şeyimizi elektrikle yapar olduk." şeklinde konuştu.

"Birçok arkadaşımız mesleği bırakmak zorunda kaldı"

Mesleğin zorluklarından söz eden Uyan, "Birçok arkadaşımız bu zorluklardan dolayı mesleği bırakmak zorunda kaldı. Çok zorluk yaşadık. Burada birçok demirci vardı. Her dükkânın içerisinde birkaç usta vardı. 4'ü çekiç vururdu, bir kişi ocağa bakardı. Kaynağımızı ocakta yapardık. Şimdiki gibi kaynak makinası yoktu. Şimdi imkânlar çok ama hayır ve berekette azalma var. O zamanın hayır ve bereketi daha çoktu. Buralar köylünün uğrak yeri idi. Şimdi yok, o adamları da bulamıyorsun. Yani burada bir doğallık vardı, o doğallıktan kalan şey sadece ve sadece görmüş olduğunuz insanlar." ifadelerini kullandı.

"Bizden sonra usta yetişeceğini tahmin etmiyorum"

Demircilik mesleğinin artık insanlar tarafından rağbet görmekten çıktığını dile getiren Uyan, sözlerini şöyle tamamladı: "Böyle giderse yetişecek kimse kalmayacak. İşçi yok, çalışan yok, bu mesleği seven yok. Bazı şeyler gibi bizim bu mesleğimiz de artık bitmek üzere. 'Bu mesleğin, bu zanaatın son insanlarıyız.' desem buna inanın. Bizden sonra usta yetişeceğini tahmin etmiyorum." (Cemil Özdaş - İLKHA)