Vaktiyle kulağımdaki tehlikeli fısıltılar

Zihnimde yersiz ve yabancı düşünceler

Ufuk çizgisinde gezinen gözler

Sahipsiz, kimsesiz ve acınası kelimeler

Bir yol gösterin bana yaşamak adına

Sevinçleriyle coşturan, hüznüyle ağlatan

Yoksulluğun zirvesinde en zengin olan

Hükümlerin boynuna hükümsüzlük vuran

Bir yol gösterin yaşamak adına

Vakitsiz dara düştüğünde yürekler

Tutacak bir el olun ey düşüncelerim

Kimsesiz kaldığında masum yetimler

Başlarını okşayın ey düşüncelerim

Umutsuz kalan yığınla insana

Bir umut olun yaşamak adına

Dinle yüreğim…

Vakti gelmişken anlatayım sana yaşamayı

Çağdaşlık adı altında bağnazlığı

Bir parça modernlik uğruna barbarlığı

21.yüzyılda var olmak adına yok olmayı

Modern bir ürperti sarar bedenimi

Her bahsimde yaşamanın ağırlığını

Cahillikleri ile tanınıp bilgin gösterilenler

Haddi aşıp hadsizliği moda bilenlerle

Edebi bırakıp edebiyatını yapanlar ile

Aynı zaman dilimindeyiz yaşamak adına

Pervasızca edilen sözlerden sonra

Duy beni yüreğim, perde ardından yâda yakından

Kulak ver bana yaşamak nedir şu dünyada

Göz boyamadan ibaret yaşadığın şu para etmez dünya

İnsanı insanca anlamak mümkün mü?

Anlamların kaydığı cümlelerle

Entrikalar üzerine kurulan bu düzene

İtirazım var suçlu ilan ediyorum kendimi

Örneksiz ve izahlardan yoksun kelimelerle

Kapatıp şu cağın kepenklerini

Yol almak gerek, engin Ufuk’a

Uzakların ve ıssızlığın hayalini

Yeniden yeni cümleler ile kurmaya.

Söz&Kalem | Furkan Dağ