Hastalık veya özür sebebiyle namazların cem’ edilmesi hususunda daha müsamahakâr bir konumda olan Hanbelîler, İbn Abbas’tan (radıyallahu anhuma) rivayet edilen “Rasulullah (aleyhissalatu vesselam) sefer ve korku olmaksızın öğle ve ikindi, akşam ve yatsı namazlarını cem etti” diğer bir rivayette “Yağmur ve korku olmaksızın…” (Ebû Davud, “Kitâbu’s-Salât”, 273) hadisine dayanarak; sefer, yağmur ve korku haricinde, hastalık durumunda da namazların cem edilebileceğini söylerler. Malikiler ise namazın kılınmasına engel olacak baygınlık ve baş dönmesi gibi hastalıklardan dolayı namazların cem edilebileceği görüşündedir (Şeltût, Mukârenetu’l-Mezâhib s.70).

Buna göre, hastalığın kişiyi sıkıntıya sokacağı durumlarda güçlüğün ortadan kaldırılması adına namazların cem’ edilmesinde bir sakınca yoktur. Yalnız kişi seferî değilse 2+2 şeklinde değil de 4+4 şeklinde cem' etmesi gerekir. Zira kasr, sadece yolculuk haline özel bir ruhsattır.

Hastalık durumunda, cem’i takdim yaparken tertibe ve peş peşe kılma şartlarına riayet edilmelidir. Cem’i tehirde ise tertip ve peş peşe’lik şart olmayıp sünnettir. Ayrıca cem’in sadece öğle-ikindi ve akşam-yatsı arasında caiz olduğu, ikindi-akşam, yatsı-sabah, sabah-öğle vakitlerinde caiz olmadığı unutulmamalıdır.