Daha önce "Mutluluğa Kompozisyon" başlığıyla bu köşemizde bir yazı yazmıştım. Şimdi de mutluluğa resimler üzerinden şiirle elimizi uzatacağız. Köşemiz arkeoloji olunca elimize ne geçerse kullanıyoruz ta ki sebepler ve sonuçlar arasında o matlup huzur yurduna ulaşabilelim.

RESİMLER

Şu resimler var ya resimler!

Bir hüzün bulutu olup etrafımı çevreler

Dünya-Ukba, rah güzergâhında

Gençlik yenildi yenilecek, der.

Güzelliğe gençliğe meftun gönlüm!

Resimlerin okundan geliyor ölüm.

Aha, şu bebeklik resmim!

İlk adım… Ölüm yolundan attığım.

Şu on beşindeki resmim, ter u taze

Seherde açmış gül tazeliğinde

O yıllara tutunmak için elim resme gider

Resim, dayı deyip elimi öper.

Terennümünü söyler resimler ayrılığın

Önce kendinden ayrıldın, artık sen o değilsin

Gerekmez anladım son karesi bunun ölüm!

Ah u ah, çoluk çocuğum, mal ve mülküm!

İşte böyle yakar beni resimler

Ateş topuna döndüm yine naçar

Yardım dileyen gözler var ya, gözler

İşte, öylece gözlerim, imdat der.

Yok, bir medet batıdan doğudan

Ölüm yağdırıyor hayat, ölmeden

Nerde kurtuluş getiren ideologlar

Ya siz ölüme devekuşu, zavallı zevkperestler!

Derken bir nida gelir gökten

Bir ilaç verin ya da ebediyen susun, der

Sonra kapı kapı açılır sema, iner nur

Işınır zevk u akıl, hayal ve ruh

Ölümü öldürdü, o nuru kapanlar

Taa cennetten Kur'an, resimlerini yollar

Eşleriyle, gölgelik tahtlara kurulmuşlar

Tahtlar ki, "tecri min tehtihel enhar"

Bebeklik gençlik bir bütün resimlerim

Ölmediniz, gelin işte şimdi sizi öpeyim

Oh!... Gül teninize yeniden bürünmek var

Lügat lal, tarif muhal, gözde damla damla şükür var