Bismihi Teâlâ

Pandemi, koşullar ve buna bağlı olarak eğitim öğretim,

Maalesef içler açısı durumda!...

İstikrarı bulamamanın açtığı yara gün geçtikçe derinleşiyor.

Seyreltilmiş grup sistemiyle yüz yüze eğitimde bir nebze bir şeyler almak mümkünken;

Okulların bir açılıp bir kapanmasıyla derinlikli öğrenmenin uzağında kalınıyor.

Git gide öğrenme kayıpları kartopu misali gibi büyümektedir.

Yani daha da artmaktadır.

İşin garibi eğitim gibi hayati bir mesele ötelenmiş gibi bir hava esiyor,

Acaba turizmi, ticareti öncelediğimiz gibi eğitimi ne kadar önceledik?

Turizmi, ticareti dert edindiğimiz gibi eğitimi ne kadar dert edindik?

Yoksa erkenden bu nesli  “kayıp nesil” olarak mı ilan ettik?

Ciddi ciddi sorgulanmalıdır.

Bakanlık acilen buna bir çözüm bulur mu?

Orayı bilmem, ancak oluşan öğrenme kayıplarının telafisi için ne düşündüğü önemli?

‘Hallaç pamuğuna dönüşen’ yirmi milyonu aşkın öğrenci nüfusu toparlayabilecek mi?

Yoksa ‘giden gider kalan sağlar bizimdir’ nakaratı mı terennüm edecek?

Şu var ki; her geçen gün uzaktan eğitimle,

Öğrencilerin büyük bir bölümü havluyu atmış durumda…

Keşkin masa başında, ekran karşısında “her şey olurundadır” dendiği gibi olsa!

Öğrenmede olmazsa olmazların başında “Motivasyon(güdülenme)” gelir.

Bireyin içsel gücünü harekete geçiren,

Davranışa enerji pompalayan uyaranlar önemseniyor mu?

-BİR: Birey zihinsel olarak,

-İKİ: Fiziksel olarak,

-ÜÇ: Mekânsal olarak hazır olacak!

…

Algı, düşünce ve güven başat rol oynayan faktörler…

Toparlayacak olursak;

-ÖDEV BİR: Ebeveynler her zamankinden daha çok destek sunmak zorundadır.

Kendisi zorlu ve sancılı gidişat karşısında güçlü olursa,

Eğitim ve öğretimi önemseyip, ciddi görürse, büyük ihtimalle bu çocuğa yansıyacaktır.

Zira ayna ebeveyndir.

-ÖDEV İKİ: Öğretmeniyle/öğretmenleriyle sağlıklı ve nitelikle bir iletişim kurmak

Kısaca, etkili ve denetimli bir tarzla öğrenme kayıpları azaltılabilir.

Bu süreçte ebeveynlerin rolü pek yüksektir.

Kalın sağlıcakla...