Gaziantep’te babasından öğrendiği ahşapçılığı sürdüren Mehmet Yavuz modern çağın getirdiği tüm olumsuzluklara rağmen baba mesleğini oğlu Ahmet Yavuz ile birlikte ayakta tutmak için büyük bir gayret gösteriyor.

Tarihin geleneksel meslekleri arasında bulunan ahşapçılık mesleği unutulmaya yüz tutmuş durumda. Sandalye, masa, divan ve daha birçok ürünün elde edildiği ahşapçılık teknolojiye direniyor. Zorlu işler arasında bulunan ahşapçılığa yıllarını vermiş ustalar, işlerinin durgunluğundan, meslekte yetiştirecek elaman bulamamaktan yakınıyor.

İlkokul yıllarından beri ahşap mesleğini sürdüren Mehmet Yavuz (55), çalıştıracak çırak bulamayınca mesleği öğrettiği Ahmet Yavuz (23) ile birlikte hem baba mesleğini ayakta tutmaya çalıştığını hem de meslekte çırak yetişmeyince okul sonrası yanına gelerek mesleği öğrettiği oğluyla ahşapçılık yaptığını söyledi.

Şahinbey ilçesi İsmetpaşa Mahallesi'nde 35 yıldır ahşapçılık yapan Mehmet Yavuz, çırak bulamayınca oğlu Ahmet Yavuz’u yanına alarak yetiştirdi. Yavuz, oğlu Ahmet ile birlikte ürettiği masa, sandalye, kulübe ve sedir gibi çeşitli araç ve gereçleri satarak geçimini sağlıyor.

Çırak bulamadığı için oğlu ve yakınlarını çalıştırmak zorunda kaldığını belirten Yavuz, “Eleman bulmakta zorlanıyoruz. Burada da çalışanların kimisi çocuğum, kimisi kardeşim kimisi de yakınımız.  Esnaf olarak çok zor durumdayız. Mesleğe heves eden de kalmadı, eleman yetişmiyor. Çalışanlarda hep eski yetişen ustalar. Ben 35 senedir bu mesleği yapıyorum. Şimdi ise maalesef eleman bile yetiştiremiyoruz.” dedi.

Sandalye yapımında çınardan başka ağacın kullanılmadığı bilgisini veren Yavuz, hazırladığımız ürünleri sipariş üzerine Türkiye’nin her tarafına gönderdiklerini belirtti.

“Meslekte artık eleman yetişmiyor”

Mesleklerinin unutulan meslekler arasında yer aldığını ve eleman yetişmediğinden mesleklerinin artık ilerleyemediğini ifade eden Yavuz, şöyle konuştu:

“Türkiye’de bu model sandalyeler sadece Gaziantep’te üretiliyor. Mesleğimizde bir asrın üzerindedir. Daha önceleri burada 20’ye yakın iş yeri vardı. Şimdi sadece 2 dükkân kaldı. Bizimde son dönemlerimiz diyebilirim. İş yerinde de nizami olarak çalışan 3-5 kişi var. Onlarda bizim yakınlarımız. Meslekte artık eleman yetişmiyor, eskilerde ya emekli oldu ya da başka mesleklere yöneldi. Bu meslek sade emek üzerine olduğundan dolayı çok yorucudur. Fabrikasyon ürün yok bu nedenle eleman yetiştirmesi ve çalıştırması biraz zor oluyor.”

Son aylarda işlerinin çok durgun olmasından da yakınan Yavuz, iki aydır 20 gün bile çalışmadıklarını da sözlerine ekledi.

“Baba mesleğini öğrenmek güzel”

Baba mesleğini öğrenmekten dolayı mutlu olduğunu söyleyen Ahmet Yavuz ise, “Çocukluğumdan beri babamın yanında çalışıyorum. Eleman bulamadıklarından dolayı biz çalışıyoruz. Askerliğimi bitirdim, geldim. Babamızın yanında işimize devam ediyoruz. Babamla birlikte çalışıyoruz. Marangozluk zor bir meslek. Kendi işimiz olduğu için çalışıyoruz. Ama baba mesleğini öğrenmek güzeldir.”diye konuştu. (İbrahim Koçyiğit-İLKHA)