Aylardır nöbetteler. Evlat nöbetindeler. Gelecek bir habere, verilecek bir muştuya müştak olarak nöbetteler.

Sadece analar mı? Hayır, babalar da nöbette. Yıllardır görmedikleri, göremedikleri evlatları için nöbetteler. Bozuk para gibi harcanılan evlatları için nöbetteler.

Ne yapsın bu analar, babalar? Nasıl bir ruh hali yaşıyorlar? Yürek nasıl dayansın? Her uçan uçağa, her yapılan operasyona, her ölene oğlum mu diye kulak kabartan, kalbi çarpan bu ana babalar nöbetteler.

Operasyona gidene mi üzülsün, operasyon yapılana mı? Ölene mi üzülsün, öldürene mi sevinsin? Kaç parçaya ayrılsın bu Diyarbakır ana babaları?

Başka bir şey değil ki evlat bu! Atsan atılmaz, satsan satılmaz! Gönül ferman dinlemiyor ki?

Ama Kandil’de oturanlar, emir üstüne emir yağdıranlar. Bu ana babaların ciğerparelerini yem üstüne yem yaparlar. Heronlara yem yaparlar, hendeklere yem yaparlar, uçaklara yem yaparlar. Bile bile ölüme gönderirler. Bilirler ki bu dağlara bir kere varan bir daha dönemez!

Peki yıllardır Kürd’e zulüm yapanların hiç suçu yok mu? Dilini, dinini, ırkını, kültürünü inkar edenlerin suçu yok mu? Batıya çalışmaya gidenleri, birkaç kelime Kürtçe konuştu diye linç edenlerin bunda suçu yok mu? Köy boşaltanların, yargısız infaz edenlerin, ‘ya sev ya terk et’ zihniyetinin suçu yok mu?

Bu meseleyi çözmenin zamanı gelmedi mi? Bugün belki evlatlar dağa çıkmıyor ama yarın çıkmayacağı anlamına gelmez! Sorunları pansuman etseniz yaranın üstünü kapatırsınız. Eğer tedavi etmezseniz daha da büyür.

Bu meseleyi çözmek anaları babaları evlat nöbetine göndermekle olmaz. Bu evlatlar neden dağa çıktı? Bunu bilip bu sorunu çözmekle olur.

Sorunların sebebini ortadan kaldırmadan sonuçlar ortadan kalkmaz. Kürd meselesi de hala en büyük sorunumuz olarak ortada duruyor.

Kürd’ün dili resmi dil olmadan, anayasada ırkçılıkla yapılan maddeler kalkmadan bu sorun çözülmez. Kürdleri bir millet olarak görmeden ve hakkını teslim etmeden bu sorun çözülmez. PKK bu zulümden beslenen fırsatçı bir zalimdir.

Batıda tek devlet çatısı altında yaşayan nice milletler var. Her milletin hakkının ve hukukunun eşit olduğu bir beraberlik ile yaşıyorlar. Biz niye yaşayamayalım?

Bu mesele anaları, babaları nöbete göndermekle değil, adil bir yönetim ile çözülür. Kürd’ü ayrı bir millet olarak kabul edip hakkını teslim etmekle çözülür. Yoksa daha çok nöbet tutarız.

Adalet olmazsa, kardeşlik edebiyatı ile bu mesele çözülmez. Kendin için istediğini kardeşin için de istemez isen bu mesele çözülmez. Yoksa siz de mi buna devam edeceksiniz? ‘Alavere dalavere Kürt Memet nöbete’